Andrzej Czok urodził się 11 listopada 1948 r. w Zabrzu,  zmarł 11 stycznia 1986 r. na stokach Kanczendzongi. Z zawodu elektronik. Był taternikiem, alpinistą i himalaistą związanym z gliwickim Klubem Wysokogórskim.

Andrzej Czok na szczycie Mount Everest (19 maja 1980), źr. WikipediaAndrzej Czok na szczycie Mount Everest (19 maja 1980), źr. Wikipedia

Zaczął się wspinać w 1970 r., początkowo w skałkach Jury Krakowsko-Częstochowskiej, później w Tatrach (nowe drogi: na Młynarczyku, Żabiej Turni Mięguszowieckiej, Małym Koprowym Wierchu i Ramieniu Krywania, na koncie ma także pierwsze zimowe przejście drogi Kurczaba na Wielkiej Jaworowej Turni). Wspinał się w Alpach (pierwsze polskie przejście południowej ściany Aiguille du Fou, przejście zimowe drogi Piussiego na Cima Su Alto, przejście nową drogą na Finsteraarhornie, zimowe przejście północnej ściany Eigeru), na Kaukazie (droga Kensickiego na Piku Szczurowskiego), w Pamirze (Pik Lenina, Pik Korżeniewskiej, Pik Komunizmu - w rekordowym czasie trzech dni na wejście i zejście) i w Andach Peruwiańskich (zachodnia ściana Yerupaj, nowa droga na północno-zachodniej ścianie Ninashanca).

W 1976 r. pojechał w Karakorum na K2, gdzie dotarł do wysokości 8000 m – nową drogą północno-wschodnią granią. W 1979 r. w Himalajach zdobył wierzchołek Lhotse (bez użycia tlenu), a rok później na wiosnę wszedł nową drogą południowym filarem na Mount Everest. W 1982 r. samotnie osiągnął Makalu zachodnią ścianą, w kolejnym roku uczestniczył w wejściu nową trudną drogą na Thalay Sagar w Himalajach Garhwalu, a w styczniu 1985 r. dokonał pierwszego zimowego wejścia na Dhaulagiri (bez użycia tlenu).

Andrzej Czok umarł w wyniku choroby wysokościowej podczas zimowej wyprawy na Kanczendzongę w 1986 r.

Anna Makowska

Źródła:
- Wielka Encyklopedia Gór i Alpinizmu tom VI, Wydawnictwo Stapis
- Wikipedia