Adam Skoczylas urodził się 3 października 1929 r. w Bielsku-Białej, zmarł 25 listopada 1966 r. w Łodzi. Studiował medycynę i psychologię na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Był alpinistą i pisarzem górskim.

Adam Skoczylas, źr. Wielka Encyklopedia Gór i Alpinizmu tom VI, Wydawnictwo StapisAdam Skoczylas, źr. Wielka Encyklopedia Gór i Alpinizmu tom VI, Wydawnictwo Stapis

Od 1950 r. wspinał się w Tatrach, zarówno latem jak i zimą. Pokonywał tam trudne drogi, m.in. z Janem Długoszem. Na swoim koncie ma chociażby udział w pierwszym przejściu zimowym drogi Świerża na Mięguszowieckim Szczycie Pośrednim. Jeździł w góry Bułgarii, w których m.in. wszedł zimą na Orłowec (2685 m), a także uczestniczył w pierwszym przejściu zimowym głównej grani Pirynu w 1958 r. W latach 1957 i 1959 wspinał się w Alpach. Podczas pierwszego z wyjazdów brał udział w pamiętnej akcji ratunkowej na północnej ścianie Eigeru. Wydarzenia te stały się kanwą opowiadania „Stefano, przyjdziemy jutro”.

W roku 1960 r. pojechał wraz z Jerzym Hajdukiewiczem do Nepalu. Byli pierwszymi po II wojnie światowej polskimi alpinistami w Himalajach. Wzięli udział w szwajcarskiej wyprawie na dziewiczy wierzchołek Dhaulagiri. 13 maja szczyt zdobyto, niestety bez udziału Polaków. Alpinista ekspedycję tę opisał w książce „Biała Góra”.

Autor rozdziału „Stefano, przyjdziemy jutro” opublikowanego w książce „Burza nad Alpami” (1958), „Stefano, we shall come tomorrow” (Londyn 1962), zbioru opowiadań „Cztery dni słońca” (1962), reportażu „Biała Góra” (1965) oraz wydanych pośmiertnie wspomnień z Nepalu „Tam gdzie góry sięgają nieba” (1966). Ponadto, od roku 1956 pisywał artykuły o tematyce górskiej w czasopismach: "Taternik", "Wierchy", "Przekrój", "Gazeta Krakowska".

Zmarł w wieku 37 lat w po długotrwałej chorobie.

Anna Makowska

Źródła:
- Wielka Encyklopedia Gór i Alpinizmu tom VI, Wydawnictwo Stapis
- wikipedia