Szczyt znajdujący się po słowackiej stronie granicy w południowo – zachodniej części Tatr Wysokich. Wznosi się nad Doliną Ważecką od wschodu, Doliną Koprową od zachodu i Doliną Niewcyrki od północy. W masywie Krywania można wyróżnić inne wierzchołki: Mały Krywań (2334 m n.p.m.), Ramię Krywania (2395 m n.p.m.), Wyżnia Przehyba (1982 m n.p.m.), Niżnia Przehyba (1779 m n.p.m.), Gronik (1576 m n.p.m.). 

Krywań
2395 m n.p.m.

TURYSTYKA

Turyści na szczyt Krywania mogą wejść trzema oznakowanymi szlakami. Zielonym z Trzech Źródeł (3 godz., 2 godz.); czerwonym ze Szczyrbskiego Jeziora, a od Jamskiego Stawu niebieskim (4 godz.45 min., 3 godz. 30 min.); od przystanku autobusowego Biały Wag przy Tatrzańskiej Drodze Młodości, przez Rozdroże przy Jamskim Stawie (5 godz., 3 godz. 45 min.). 
Widok z wierzchołka Krywania należy do najlepszych w Tatrach, bo szczyt ten ma największą w całych Tatrach wysokość względną nad położoną pod nim doliną - Doliną Koprową, która leży 1300 m poniżej wierzchołka. Z Krywania poza panoramą Tatr można dostrzec – Małą i Wielką Fatrę, Niżne Tatry, Beskid Wysoki, Pieniny.

WSPINANIE

Na wierzchołek Krywania prowadzi przeszło 20 dróg (drogi 826- 850 według przewodnika Witolda H. Paryskiego – tom VIII). Paryski podkreśla jednak, że w rejonie Krywania nie ma dróg taternickich o najwyższej skali trudności. W ostatnich latach taternikom jednak wspinaczka w całym rejonie Krywania została zabroniona przez TANAP (słowacki odpowiednik Tatrzańskiego Parku Narodowego) gdyż od 1992 roku jest to obszar pod ścisłą ochroną. Wyjątek uczyniono jedynie dla Ramienia Krywania. Można się na niego wspinać od 21 grudnia do 21 marca wchodząc od doliny Niewcyrki. 
Zanim jednak zabroniono wspinaczki, w rejonie Krywania taternicy wyznaczyli m.in. takie drogi wspinaczkowe:

• Droga Gierych i Preyznera (NT, 8 godz.) – środkowym żebrem pn. zach. Ściany (pierwsze wejście: Andrzej Gierych i Tadeusz Preyzner, 7 września 1979) 
• Droga Hefty`ego – pn. – zach. ścianą (T, 5 godz.)
  (pierwsze wejście: Otto Friedmann, Gyula A. Hefty, Imre Teschler, 15 października 1916; pierwsze wejście zimowe: Vaclav Jrnansky, Otokar Rabas, Antonin Veverka, Zdenek Vlk 19 kwietnia 1946)
• Droga Jurkowskiego – środkiem pn. ściany Turni nad Korytem (NT+, 7 godz.)
  (pierwsze wejście: Zbigniew Jurkowski, Andrzej Kantowicz 14 września 1960; pierwsze wejście zimowe: Jaroslav Flejberk, Borys Fuzy, Ivan Vozarik, 8-9 marca 1975)
• Drogą Dorawskiego- pn. ściana Ramienia Krywania (BT -, 4.30 godz.)
  (pierwsze wejście: Jan Kazimierz Dorawski, Marian Sokołowski i Jan Alfred Szczepański 8 września 1920; pierwsze wejście zimowe: Ivan Hysek, Juraj Sevcik 17 kwietnia 1962)
  
  

[topo wymienionych dróg dostępne jest w książce: „Najpiękniejsze szczyty tatrzańskie” Janusz Kurczab, Marek Wołoszyński, Warszawa 1991, s. 115-119.] 

HISTORIA

Krywań aż do 1793 r. uważany był za najwyższy szczyt Tatr. Jego nazwa szczytu pochodzi od charakterystycznego, zakrzywionego na północno wschodnią stronę wierzchołka (wśród starszych górali nadal spotykana jest wymowa „Krzywań”). Szczyt był jednym z najwcześniej odwiedzanych szczytów tatrzańskich. Pierwsze wejścia miały miejsce już w 1761 i 1770 r., ale nieznane są nazwiska zdobywców. Pierwszego znanego wejścia dokonał 4 sierpnia 1772 r. Andreas Jonas Czirbesz, pastor ewangelicki i podróżnik. Zimą po raz pierwszy na szczyt weszli Jakob Horvay i Theodor Wundt - 12 stycznia 1884 r. W 1806 roku na Polanie Krywańskiej zbudowano pierwsze w Tatrach schronisko (dziś w rejonie Krywania nie ma już żadnego schroniska). Miało ono zabezpieczyć wejście na szczyt arcyksięcia Józefa, palatyna węgierskiego. W 1840 roku na szczyt wszedł Fryderyk August II wraz ze swoim orszakiem. A już w 1805 roku na szczycie był Stanisław Staszic. 
Na zboczach góry od XVI w. poszukiwano złota. Kopalnie (tzw. krywańskie banie) działały do 1788 roku, ale większych sukcesów w poszukiwaniu złota nie było. Do dziś można jednak oglądać pozostałości po sztolniach.
Krywań jest narodową górą Słowaków i symbolem niezależności narodu słowackiego w czasach niewoli. Góra była opiewana w licznych pieśniach i działach poetów z okresu słowackiego odrodzenia narodowego. Jej wizerunek znalazł się także na rewersie słowackich monet euro.

INFORMACJE PRZYRODNICZE

Warto zwrócić uwagę na zbiorniki wodne znajdujące się w masywie Krywania. Zielony Staw Ważecki nazywany także Zielonym Stawem pod Krywaniem, to staw położony na wysokości 2017 m n.p.m. Jak podaje TANAP ma on ponad 5 h powierzchni i głębokość około 23 m. Jest największym stawem w Dolinie Ważeckiej. Do stawu nie prowadzą w tej chwili żadne szlaki turystyczne. Dawniej (w latach 70.) można było dojść do niego żółtym szlakiem. Został on jednak zlikwidowany. U zbiegu czerwonego i niebieskiego szlaku znajduje się Jamski Staw. Leży on wśród wałów morenowych. Jest on niewielki, ma głębokość ok. 4 m. Kiedyś nazywany był Krywańskim Stawem. Przez wiele lat nad brzegiem jeziora znajdowało się obozowisko taternickie. Kiedy rejon Krywania objęto ścisłą ochroną obozowisko zlikwidowano.