Między Wołowcem, a Ciemniakiem znajduje się długi i ciekawy odcinek grani w Tatrach Zachodnich, należący do grani głównej całych Tatr.

Wyróżnić tam można następujące szczyty:
-Jarząbczy Wierch;
-Kończysty Wierch (nie mylić z Kończystą- 2540 m n.p.m., wybitny szczyt w bocznej grani Tatr Wysokich);
-Starorobociański Wierch (omówiony już wcześniej);
-Błyszcz;
-Smreczyński Wierch;
-Tomanowy Wierch.

Jarząbczy Wierch (2137 m n.p.m.) (słow. Hrubý vrch)

Opis:
Jest to wyniosły szczyt położony w potężnej grani Otargańców w słowackich Tatrach Zachodnich. Sąsiaduje z z Raczkową Czubą. Znajduje się tuż powyżej grani głównej, pomiędzy Kończystym Wierchem (2002 m n.p.m.), od którego oddzielony jest Jarząbczą Przełęczą (1954 n.p.m.m), a Łopatą (1958 m n.p.m.), oddzielony od niej Niską Przełęczą (1831 m n.p.m.). Po szczytach tych i przełęczach biegnie granica polsko-słowacka. Główny wierzchołek Jarząbczego Wierchu znajduje się na słowackiej stronie, granica państwowa biegnie bowiem granią główną, przez jego przedwierzchołek, na którym niesłusznie znajduje się polska tabliczka z wysokością 2137 m n.p.m.

Jarząbczy Wierch (źródło: wikipedia.org)

Jarząbczy Wierch wznosi się ponad dolinami: Jarząbczą (po polskiej stronie), Jamnicką i Raczkową (po słowackiej stronie). U podnóży jego urwistych wschodnich zboczy w Dolinie Raczkowej znajdują się trzy Raczkowe Stawy. Zbocza zachodnie są nieco łagodniejsze, wybitnie kamieniste i występują na nich charakterystyczne rowy na 4 poziomach. Z obydwu tych zboczy zimą osuwają się potężne lawiny. Zbocza północne to urwiste ściany stromo opadające do Jarząbczej Równi.

Turystyka:
Poniżej szczytu, w głównej grani na zachód od wierzchołka, łączą się na chwilę dwa szlaki i rozdzielają znów na północ od szczytu:
-czerwony szlak graniczny, który prowadzi główną granią z Wołowca przez Łopatę na przedwierzchołek Jarząbczego Wierchu, a dalej przez Kończysty Wierch na Starorobociański Wierch i dalej do Pyszniańskiej Przełęczy. Szlak ten nie przechodzi jednak przez właściwy wierzchołek góry;
-drugi szlak, biegnie po słowackiej stronie z rozdroża w Dolinie Jamnickiej na niższy wierzchołek góry, a stąd dalej na południe– przez właściwy wierzchołek góry, Raczkową Czubę i całą grań Otargańców do rozdroża Niżnia Łąka.

Historia:
Pierwszym zdobywcą szczytu był najprawdopodobniej szwedzki przyrodnik Göran Wahlenberg, który w 1813 r. pomierzył jego wysokość. Pierwsze wejście zimowe przypisuje się narciarzom z Zakopiańskiego Oddziału Narciarzy w 1910 r.

Ciekawostki:
Jarząbczy jest zbudowany z granodiorytów rohackich. Właściwy wierzchołek mierzy 2137 m n.p.m. Ze szczytu rozległe widoki, szczególnie dobrze widać stąd pobliskie Rohacze, Starorobociański Wierch, Bystrą z Zadnią Kopą i masyw Barańca.
Ciekawa flora roślin niższych. Ostatnimi czasy, dosyć licznie występują tu kozice. Z rzadkich w Polsce roślin występuje na Jarząbczym Wierchu rutewnik jaskrowaty i jarząb nieszpułkowy.
Jego nazwa pochodzi od góralskiego rodu Jarząbków. Na mapie Baltazara Hacqueta z 1796 r. oznaczony był jako Iarszembina.

Kończysty Wierch (2002 m n.p.m.)(słow. Končistá)

Opis:
Szczyt w Tatrach Zachodnich. Leży w grani głównej Tatr, pomiędzy Starorobociańskim Wierchem, oddzielony od niego Starorobociańską Przełęczą (1975 m n.p.m.), i Jarząbczym Wierchem, od którego oddziela go Jarząbcza Przełęcz (1954 m n.p.m.). Przez szczyty te i przełęcze biegnie granica polsko-słowacka. Jest też zwornikiem dla grani Trzydniowiańskiego Wierchu.

Widok z Ornaku (źródło: wikipedia.org)

Turystyka:
Na szczycie krzyżuje się kilka szlaków turystycznych:
-szlak turystyczny czerwony - biegnie główną granią od Wołowca przez Łopatę i Jarząbczy Wierch na Kończysty Wierch, stąd dalej na Starorobociański Wierch i przełęcz Liliowy Karb;
-szlak turystyczny zielony - biegnie poniżej wierzchołka Czubika (1846 m n.p.m.) na Trzydniowiański Wierch.;
-jest jeszcze szlak żółty - odchodzi kilkadziesiąt metrów na wschód od wierzchołka na stronę słowacką z przełęczy i biegnie Doliną Zadnią Raczkową przez Polanę pod Klinem, a dalej Doliną Raczkową do Niżniej Łąki w Dolinie Wąskiej.

Ciekawostki:
Zbudowany jest ze skał krystalicznych, głównie granodiorytów rohackich. Kopulasty wierzchołek porośnięty jest niską murawą z sitem skuciną. Od północnego wschodu jego stoki (Nieskorniaki), sąsiadujące ze stokami Czubika, podcięte są niewielkim kotłem lodowcowym zwanym Dudową Kotliną, leżącym w górnej części Doliny Starorobociańskiej. Znajduje się w nim kilka niewielkich Dudowych Stawków. Grań pomiędzy Kończystym Wierchem a Starorobociańskim Wierchem jest w charakterystyczny sposób rozdwojona, znajduje się w niej podłużny rów grzbietowy.
Jesienią 1909 r., na stoki Kończystej spadł pusty, szwajcarski balon.
Nazwa szczytu występuje już na mapach z 1796 r. jako Koncisti. Dawniej nazywany był Kończystą nad Jarząbczą. Sama nazwa konisti= spiczasty, jest popularna i często używana w Tatrach.

Błyszcz (2159 m n.p.m.) (słow. Blyšť)

Opis:
Leży w głównym grzbiecie Tatr, którym biegnie tu granica polsko-słowacka; pomiędzy dwoma wybitnymi szczytami: Kamienistą i Starorobociańskim Wierchem. Od położonej na wschód Kamienistej oddzielony jest Pyszniańską Przełęczą. Ze Starorobociańskim Wierchem łączy go niska, poszarpana grań, w której wyróżnia się jeszcze jeden niewybitny szczyt– Siwy Zwornik i grań Liliowych Turni. Od północnej, polskiej strony jego stroma, 400-metrowa ściana opada do Doliny Pyszniańskiej, tworząc w niższych partiach skalne żebra, tzw. Grzędy.

Błyszcz i Bystra (źródło: wikipedia.org)