Mały Jaworowy Szczyt opada do Doliny Jaworowej wysoką, północną ścianą i tworzy wraz ze ścianami Jaworowego Szczytu i Jaworowych Turni jeden z najpotężniejszych murów skalnych w Tatrach– Jaworowy Mur.

Mały Jaworowy Szczyt (2380 m n.p.m.) (słow. Malý Javorový štít, niem. Javorovaspitze, Antonienspitze, Uhrnspitze, Ahornspitze, węg. Jávor-csúcs, Antónia-csúcs)

Masyw Małego i Wielkiego Jaworowego Szczytu widziany ze Sławkowskiego Szczytu, źródło: wikipedia, autor: Igor- Digital photo

Masyw Małego i Wielkiego Jaworowego Szczytu widziany ze Sławkowskiego Szczytu, źródło: wikipedia, autor: Igor- Digital photo

Słowacki wybitny szczyt, leżący w głównej grani Tatr pomiędzy Świstowym Szczytem (Svišťový štít) a Jaworowym Szczytem (Javorový štít). Jest zwornikiem dla pięknej grani Jaworowych Turni.
Mały Jaworowy Szczyt ma kilkudziesięciometrową, niemal poziomą grań szczytową. Od zachodniego krańca odchodzi tu w kierunku północno-zachodnim długa boczna grań zwana Jaworową Granią.

Od wierzchołka oddzielona Wyżnią Rówienkową Przełęczą (Zadné Javorové sedlo). Znajdują się w niej Jaworowe Turnie (Javorové veže) i Jaworowe Wierchy.
Wyróżnia się tutaj ściany:
-północną (opada do Doliny Jaworowej);
-północno-wschodnią (opada do północnego żlebu Rodziela);
południowa (opada do Doliny Staroleśnej).

Turystyka i wspinanie:

Na szczyt nie prowadzi żaden znakowany szlak turystyczny. Jest on jednak dostępny dla bardziej doświadczonych turystów z kilku stron:
-z Doliny Białki;
-z Doliny Staroleśnej;
-i wreszcie z Jaworowego Szczytu.
Drogi taternickie natomiast to przede wszystkim:
-środkową częścią północnej ściany (droga Slamy);
-ukosem przez północną ścianę (drogą Komarnickich).

Historia:

Pierwsze wejście na szczyt datuje się na 20 sierpnia 1902 r. i dokonali tego wówczas Karol Englisch z przewodnikiem Johanem Hudsdorferem seniorem.
Zimą, jako pierwsi, na wierzchołku stanęli Gyula A. Hefty i Istvan Laufer (5 stycznia 1913 r.).
O pierwszym przejściu północnej ściany (1911 r., bracia Komarniccy) "Taternik" pisał tak:
"Jest to największy czyn jaki się dotychczas pod tatrzańskim niebem dokonał."

Ciekawostki:

Widok z wierzchołka jest wspaniały i rozległy.
Nazwa szczytu pochodzi od leżącej u jego stóp Doliny Jaworowej, a ta z kolei od licznie rosnących w jej lasach jaworów.

Szczyt zawdzięcza swą sławę ścianie północnej i tragedii, która się tam wydarzyła.
Otóż było to 5 sierpnia 1910 r. Dwaj taternicy (J. Jarzyna i S. Szulakiewicz) podjęli próbę pierwszego przejścia tej ściany. Po przejściu ponad połowy drogi, prowadzący Jarzyna odpadł od ściany i spadając pociągnął też partnera. Ale szczęśliwie lina zaczepiła się w locie i obaj wspinacze wydostali się na niewielką platforemkę (zwaną obecnie Pościelą Szulakiewicza). Szulakiewicz jednak podczas upadku doznał obrażeń na tyle poważnych, że jego samodzielne schodzenie stało się niemożliwe. Jarzyna więc (zabezpieczywszy solidnie partnera) ruszył w kierunku Morskiego Oka po pomoc. 6 sierpnia pod ścianę przybyła ekipa TOPR-u kierowana przez M. Zaruskiego. Jej członkiem był między innymi K. Bachleda, który to na własną rękę próbował dotrzeć do rannego Szulakiewicza. Pogoda załamała się całkowicie. Mimo to jednak, K. Bachleda kontynuował wspinaczkę. Niestety ani on, ani ranny Szulakiewicz już nigdy z góry nie powrócili na własnych nogach, a ich zwłoki (w wyniku fatalnej pogody) zostały odnalezione i ściągnięte na dół dopiero po kilku dniach. Miejsce w którym odpadł K. Bachleda zwane jest od tej pory Klimkową Ławką, a komin, którym stoczył się wspinacz- Klimkowym Kominem.

{youtube}mIrXIG5aVCc{/youtube}

ŹRÓDŁA:

- "Wielka Encyklopedia Tatrzańska", Z. i W Paryscy, Poznań 2004;
- “Najpiękniejsze szczyty tatrzańskie”, J. Kurczab, M. Wołoszyński, Warszawa 1991;
- "Tatry Słowackie- przewodnik", J. Nyka, Latchoczew 2002;
- "Nieznane Tatry- przewodnik wysokogórski", L. Jaćkiewicz, Kraków 2010;
- "Sygnały ze skalnych ścian", W. Żuławski, Warszawa 1967;
- Internet.