Jest łatwo dostępnym szczytem i był jednym z pierwszych zdobytych w Wysokich Tatrach.
Jerzy Buchholtz starszy tak opisywał widok podczas wycieczki w 1664 roku: Mogliśmy więc w jasnym i czystym powietrzu i w słońcu widzieć ze szczytu cały Spisz- miasta, miasteczka i wioski, a okiem sięgnąć daleko w głąb Polski i Węgier. Miasteczka i wioski wokół Spiskiej Soboty wyglądały ze szczytu nie inaczej, jak (za pozwoleniem) kupy gnoju usadzone na rolach, miasta zaś Kieżmark, Podoliniec, Lubica- jak kopy siana...
Sławkowski Szczyt (2452 m n.p.m.) (słow. Slavkovský štít, węg. Nagyszalóki-csúcs, niem. Schlagendorfer Spitze)
Sławkowski Szczyt zimą
Opis:
Jest wysokim, szerokim, rozłożystym szczytem w bocznej grani Tatr Wysokich- odchodzi od grani głównej w zworniku Małej Wysokiej. Jest rozciągnięty na rozległej rozpadlinie.
Znajduje się na terenie Słowacji pomiędzy:
-doliną Staroleśną (odnoga doliny Zimnej Wody),
-doliną Sławkowską,
-Sienną Kotliną.
Sławkowski Szczyt leży między Sławkowską Kopą, a Królewskim Nosem.
Grań biegnąca od szczytu na zachód w kierunku Sławkowskiej Kopy i dalej do Sławkowskiej Przełęczy to Sławkowska Grań (najwyższym szczytem jest tu Wielka Sławkowska Kopa), zaś grań wschodnia, ciągnąca się przez Królewski Nos aż do Siodełka, nazywana jest Sławkowskim Grzebieniem.
Jego przedłużenie to Zbójnicki Grzebyk– zalesiony grzbiet kierujący się aż do Turnicy (1118 m n.p.m.).
Wyróżniają się ściany:
-północno-wschodnia (ok. 950 m wysoka),
-południowo-zachodnia (ok. 300 m wysoka).
Turystyka i wspinanie:
Na szczyt można wejść od strony Starego Smokowca oraz ze Smokowieckiego Siodełka- "Magistralą Tatrzańską".
Szlaki są raczej nietrudne technicznie. Droga jest długa i dość monotonna. Przestrzenny widok z wierzchołka wynagradza jednak podjęty trud.
Leniwsi i majętniejsi mogą też podjechać kolejką na Hrebienok, a stamtąd już na piechotę wyruszyć w górę Magistralą.
Szczyt oferuje też pewne drogi taternickie:
-środkowym filarem północno-wschodniej ściany (Filarem Sawickiego),
-lewym filarem północno-wschodniej ściany (Filarem Birkenmajera).
Sławkowski Szczyt o poranku
Historia:
W kronikach już 1664 roku odnotowano pierwsze wejście na szczyt Georga Buchholtza z towarzyszami i przewodnikami (Martinus Jani, Martinus Veisser i nieznany myśliwy-przewodnik). Kilku innych towarzyszy nie dotarło wówczas do szczytu.
Było to jednak pierwsze zdobycie tatrzańskiego wierzchołka, wymienione wraz z jego nazwą w pisanych źródłach (konkretnie to 16 lub 25 lipca 1664).
Opis wejścia znalazł się dopiero po 100 latach w tekście Besteigung der Schlagendorfer Spitze.
Zimą jako pierwszy na szczycie był Eduard Blásy z przewodnikiem J. Gellhofem (15 stycznia 1873).
Pierwsza ścieżka turystyczna została zbudowana w roku 1881, a na Sławkowskim punkcie widokowym (Slavkovská panorama) został zbudowany ówczesny kamienny obelisk z reliefem na cześć pracownika Weisza, któremu zawdzięczamy zbudowanie tej drogi. Pomnik niestety dochował się tylko do czasów drugiej wojny światowej, kiedy to został zniszczony.
źródło: wikipedia, opis: Panorama ze Sławkowskiego Szczytu, autor: Jerzy Opioła
Ciekawostki:
Szczyt ten jest obecny od wielu wieków w legendach i podaniach ludowych, a przez długi czas był uważany za najwyższy ze szczytów tatr.
Jak głosi podanie, szczyt miał być dawniej wyższy o około 300 metrów (miałby wówczas 2752 m n.p.m.) jednak uległ on obniżeniu w wyniku potężnego trzęsienia ziemi, które jakoby nawiedziło go w 1662 roku. Dowodem na jego wystąpienie miały być zbocza masywu, pokryte rumoszem i złomem skalnym, oraz sama forma szczytu, z charakterystycznym ściętym wierzchołkiem. I choć oczywiście współczesne badania geologiczne nie potwierdziły tej hipotezy, szczyt o dużych walorach krajobrazowych, oraz poznawczych, ze wszech miar wart odwiedzenia.
Nazwa wierzchołka pochodzi od spiskiej wsi Wielki Sławków.
Szlak turystyczny na szczyt wybudował w latach 1901–1908, w znacznej części własnym kosztem, Maximilian Weisz.
W połowie XIX w. góra była popularnym celem wycieczek.
Wykonana przy tej trasie platforma widokowa na krawędzi Sławkowskiego Grzebienia nazywana jest „Maksymilianką”.
Południowy stok tej góry widziany ze Smokovców nie wygląda zbyt imponująco- pokryte rumowiskiem skalnym wielkie cielsko. Ładniej prezentuje się z Łomnicy.
Wschodnie stoki są bardziej skaliste, podcięte przez lodowiec dawniej zalegający Velką Studeną Dolinę. Najładniejszy widok na ten szczyt jest z Tatrzańskiej Magistrali w okolicy Obowskiego Wodospadu.
Panorama widokowa ze Sławkowskiego Szczytu jest bardzo bogata. Szczególnie korzystnie prezentuje się Dolina Staroleśna (widać niemal wszystkie Staroleśne Stawy).
Obok ładnych widoków na górze, wędrówka na wierzchołek oferuje także możliwość obserwowania bogatej roślinności piętra turni i hal.
{youtube}fnaBS4yUbIQ{/youtube}
ŹRÓDŁA:
- “Najpiękniejsze szczyty tatrzańskie”, J. Kurczab, M. Wołoszyński, Warszawa 1991,
- "Nieznane Tatry- PRZEWODNIK WYSOKOGÓRSKI", L. Jaćkiewicz, Kraków 2010,
- "Tatry słowackie- przewodnik", J.Nyka, Latchoczew 2002,
- wikipedia,
- Internet.
Bartosz Michalak
