Znakomity polski alpinista, uczestnik wielu wypraw w Tatry, Alpy, Hindukusz, Pamir, Kaukaz, Himalaje i Karakorum, zdobywca czterech ośmiotysięczników, a także wieloletni redaktor biuletynu „Góry i Alpinizm”. Dokonał pierwszego, a zarazem najszybszego do tej pory wejścia na Pumori. Człowiek z bogatym bagażem doświadczeń górskich, dla wielu z nas autorytet w dziedzinie wspinaczki.

Lwow urodził się w 1953 roku w Krakowie, ale już trzy lata później cała rodzina przeniosła się do Wrocławia. Wspinać zaczął się jako szesnastoletni chłopak, a swoją pierwszą przygodę w skałach wspomina z wielkim sentymentem. Dokładnie 12 kwietnia 1970 roku w Sokolikach zaliczył swój debiut, wtedy również narodziła się wielka pasja i chęć zdobywania gór. Jako uczeń Lotniczych Zakładów Naukowych, zapisał się na kurs wspinaczkowy, którego zajęcia odbywały się w Rudawach Janowickich. Do tej pory pamięta swoją pierwszą drogę, która dostarczyła wtedy ogromnej dawki adrenaliny. W 1972 roku wstąpił w szeregi Klubu Wysokogórskiego we Wrocławiu i działał w nim aż do 1998 roku, kiedy to klub rozwiązano. ( Później do 2001 roku był członkiem Klubu Wysokogórskiego w Katowicach, obecnie pozostaje niezrzeszony z żadnym klubem).
Po uzyskaniu tytułu Technika Mechanika Osprzętu Lotniczego w 1973 roku, rozpoczął studia na Politechnice Wrocławskiej na kierunku: Maszyny i Urządzenia Górnicze. Lwow raczej nie należał do prymusów, o czym świadczy jego dziesięcio i pół letnia kariera studenta politechniki oraz pokaźna kolekcja dwój w indeksie. Swoją energię wolał wykorzystywać podczas górskich podbojów, które stały się jego największą pasją. Łącznie udało mu się uzyskać zgodę na cztery urlopy dziekańskie, co z pewnością świadczy o niezwykłym darze przekonywania władz uczelni, które za każdym razem szły na rękę młodemu alpiniście. W 1983 roku zdobywa w końcu tytuł magistra inżyniera mechanika, a swoją pracę dyplomową obronił na piątkę. Później na jej podstawie napisał podręcznik na temat badania wytrzymałości lin alpinistycznych.
Od 1972 roku udaje mu się dokonać kilku znaczących przejść w Tatrach. Na uznanie z pewnością zasługuje V przejście drogi Drosta na Kazalnicy Mięguszowieckiej, pierwsze polskie przejście Czarnego Filara na zachodniej ścianie Łomnicy, pierwsze polskie przejście środkowej turni na Kołowym Szczycie, oraz trzecie przejście Superdirettissimy Kazalnicy Mięguszowieckiej.

Aleksander Lwow, fot. www.portalgorski.pl

 Aleksander Lwow, fot. www.portalgorski.pl

W latach 1974 i 1975 zdobył tytuł Mistrza Polski we wspinaczce na czas. Brał też udział w międzynarodowych zawodach w ZSRR, Czechosłowacji, na Węgrzech oraz w Bułgarii. W 1975 roku podczas pierwszych międzynarodowych zawodów wspinaczkowych w ZSRR okazał się najlepszym zawodnikiem zagranicznym. W kolejnych latach wspinał się w Alpach, Norwegii, Pamirze, a także w Hindukuszu Afgańskim oraz na Kaukazie. W 1977 roku wziął udział w wyprawie do Afganistanu. Tam wspólnie z Krzysztofem Wielickim i Jerzym Pietkiewiczem dokonał pierwszego przejścia lewego filara szczytu Kohe Szachaur 7116 m (nową drogą). Wkrótce potem wspiął się na Pik Rewolucji 6954m w Pamirze. Przejścia te wróżyły obiecującą karierę wspinaczkową młodego Lwowa. Już w 1979 roku uczestniczył w wyprawie Andrzeja Zawady, która dokonała pierwszego zimowego wejścia na Mount Everest.

Aleksander Lwow, fot. www.horyamesto.sk/hory_a_mesto_2013/news/alek_lwow_umenie_nezmyselneho_utrpenia/

Aleksander Lwow, fot. www.horyamesto.sk/hory_a_mesto_2013/news/alek_lwow_umenie_nezmyselneho_utrpenia/

Kolejne lata przyniosły nowe, jeszcze bardziej spektakularne osiągnięcia. Lwow dwukrotnie brał udział w wyprawie na jeden z najgroźniejszych ośmiotysięczników – K2 (8611m). Najpierw w 1982 roku, później na przełomie 1987 i 1988 roku. Dwa razy próbował też wspiąć się na Dhaulagiri (8161m), najpierw w 1983, a później już solo w 1985 roku. Uczestniczył też w pamiętnej wyprawie na Broad Peak z 1988 roku, w której to wspólnie z Maćkiem Berbeką atakowali szczyt. Maćkowi udało się wtedy dotrzeć do przedwierzchołka Rocky Summit, gdzie spędził noc. Aleksander Lwow dotarł na szczyty czterech ośmiotysięczników: Manaslu (8163m) w 1984 roku, Lhotse (8516m) w 1986,Cho Oyu w 1987 oraz Gasherbrum II w 1993 roku. W historii himalaizmu zapisał się również jako pierwszy Polak na Pumori (1990r). Było to samotne przejście, które zajęło mu zaledwie 7 godzin. Do tej pory nikomu nie udało się pokonać tej drogi w tak krótkim czasie. Brał też udział w wyprawach na Latok III, Rakaposhi, dwukrotnie na Diran, sześciokrotnie stanął na szczycie Aconcagua. Zaliczył też Khan Tengri oraz MtMcKinley. W sumie 22 razy wchodził na szczyty przekraczające 6000m wysokości, co jest nie lada wyczynem.
Pomimo, iż Aleksander Lwow jest z Wrocławia, dużo częściej można spotkać go w Konradowie, nieopodal Lądka Zdroju. Tam prowadzi soje prawie 25-hektarowe gospodarstwo. W 1994 roku stworzył właściwie pierwszy w Polsce miesięcznik o tematyce wspinaczkowej „Góry i Alpinizm”. Do 2005 roku opublikowano 98 numerów czasopisma, które później upadło na skutek nierzetelnych kontrahentów i reklamodawców. Od 1995 roku w ostatni weekend września organizowane są spotkania Czytelników i Miłośników Gór i Alpinizmu. Odbywają się one do tej pory.
Zamiłowanie do słowa pisanego przejawiało się u Lwowa już od 1977 roku. Od tego czasu pisuje zarówno do polskich, jak i zagranicznych magazynów. Wydał dwie książki o charakterze wspomnieniowym: „Wybrałem Góry” z 1990 roku oraz „Zwyciężyć znaczy przeżyć” z 1998 roku. Był również wydawcą niemieckiej monografii „Western Karakoram” oraz książki Stanisława Worwy „Bliżej nieba”.

Bankiet w ambasadzie, od lewej: Maciej Berbeka, Ashraf Aman, Alek Lwow (fot. arch. Alek Lwow) źródło: www.wspinanie.pl

Bankiet w ambasadzie, od lewej: Maciej Berbeka, Ashraf Aman, Alek Lwow (fot. arch. Alek Lwow)

Często na wyprawy zabierał ze sobą kamerę, a materiały filmowe, które udało mu się zgromadzić wykorzystywano w programach telewizyjnych we Wrocławiu. Aleksander Lwow jest również częstym gościem na polskich i zagranicznych festiwalach filmów górskich. Jako dziennikarz i członek jury regularnie odwiedza festiwale górskie w takich miejscowościach jak: Trento, Teplice, Poprad, Bratysława czy Graz.

Niektórzy pewnie pamiętają go też z telewizji. W latach 1992 i 1993 Prowadził cykliczny program poświęcony alpinizmowi „Aleksander Lwow zaprasza”, później można było go obserwować w programie górskim „ Wędrówki z Alkiem Lwowem”. Nie sposób przeoczyć jego charakterystyczne bujne loki, które od lat niezmiennie towarzyszą wizerunkowi Aleksandra. Sam twierdzi, że fryzura jest dla niego pewnego rodzaju manifestacją wolności.

Tatry

•1975 - III przejście i I przejście zimowe "Superdirettissimy" Kazalnicy Mięguszowieckiej (z poręczowaniem)

•V przejście drogi Drosta na Kazalnicy Mięguszowieckiej
•I polskie przejście Czarnego Filara na zach. ścianie Łomnicy
•I polskie przejście środkowej turni na Kołowym Szczycie

Hindukusz

•1977 - Pierwsze przejście nową drogą lewego filara (3000 m) szczytu Kohe Szachaur 7116 m.

Himalaje

• 19.10.1984 - Manaslu (8156 m n.p.m.). Nową drogą od południa (z lodowca Pungen)
• 14.05.1986 - Lhotse (8511 m n.p.m.)
•1987 - Cho Oyu (8201 m n.p.m.)
• 1993 - Gaszerbrum II (8068 m n.p.m.)

Film:

www.tvn24.pl/wiadomosci-wroclaw,44/kazdy-walczy-przede-wszystkim-o-siebie,310431.html

Izabela Musiał