Radek Jaroš urodził się 29 kwietnia 1964 r. w Nowym Mieście na Morawach. Jest pierwszym Czechem, który zdobył Koronę Himalajów i Karakorum, w dodatku dokonał tego bez wspomagania się dodatkowym tlenem. Zajęło mu to 16 lat, 2 miesiące i 7 dni. Na ostatnim, czternastym ośmiotysięczniku stanął w wieku 50 lat.

Radek Jaroš, źr. facebook
Radek Jaroš, źr. facebook

Zanim jednak ruszył w Himalaje, w wieku 18 lat stawiał pierwsze górskie kroki na Wyżynie Czeskomorawskiej. Wspinał się też w Tatrach, Alpach, Pamirze i Tienszanie (m.in. wszedł na Pik Moskiewskiej Prawdy i Pik Uczitiel), w Ameryce Południowej (w Andach wszedł na Huascaran Norte, Pisco, Artesonraju i Esfigne) i Północnej, na Antarktydzie i w Australii.

Radek Jaroš, źr. facebookRadek Jaroš, źr. facebook

Korona Himalajów i Karakorum

W drodze po czternaście najwyższych szczytów kluczowe było niekorzystanie z dodatkowego tlenu. Jest 15 człowiekiem, któremu udało się wspiąć na wszystkie wierzchołki bez wspomagania się tlenem z butli, co więcej, nie korzystał z niego także w trakcie zejść.

19 maja 1998 – Mount Everest (8850 m) – wejście z Vladimírem Noskem, od strony północnej, od Tybetu. Wcześniej bezskutecznie próbował zdobyć wierzchołek jesienią 1994 r., podczas swojej pierwszej wyprawy w Himalaje. Osiągnął wówczas wysokość 7300 m, zła pogoda uniemożliwiła dalszą wspinaczkę.

15 maja 2002 – Kanczendzonga (8586 m) – z Martinem Minaříkem, w ramach małej, trzyosobowej wyprawy (Zdeněk Hrubý nie wszedł na szczyt). Pierwszą próbę zdobycia wierzchołka podjął na jesieni 2000 r., jednak z powodu złej pogody wspinaczkę zakończył na wysokości 7400 m.

18 lipca 2003 – Broad Peak (8051 m) – wraz z Minaříkem i Petrem Maškem.

10 maja 2004 – Cho Oyu (8201 m) – szczyt zdobył z Martinem Koukalem, czeskim biegaczem narciarskim, medalistą olimpijskim i mistrzostw świata (w wyprawie brał też udział Peter Vavrys).

9 października 2004 – Sziszapangma (8027 m) – szczyt zdobył w stylu alpejskim, wraz ze Zdeňkem Hrubého, Minaříkem i Maškem. Czeski Związek Alpinistyczny uznał to za wejście roku.

{youtube}vO_cZ616mBY{/youtube}

28 czerwca 2005 – Nanga Parbat (8126 m) – w duecie z Maškem. Na szczycie stanął tylko Jaroš, Mašek wycofał się 200 m poniżej wierzchołka.

1 maja 2008 – Dhaulagiri (8167 m) – wraz z Hrubym. Pierwszy raz zmierzył się z Białą Górą na jesieni 2006 r. Z powodu nieznajomości terenu i wyczerpania zrezygnował z kontynuacji wspinaczki na wysokości prawie 8000 m.

21 maja 2008 – Makalu (8485 m) – ponownie związał się liną z Hrubym, któremu nie udało się wejść na wierzchołek.

29 kwietnia 2009 – Manaslu (8163 m) – szczyt zdobył solo, w dniu swoich 45 urodzin. Znacznym utrudnieniem był stan zapalny zęba, z którym borykał się od początku wyprawy i z powodu którego dwukrotnie poddawał się nacinaniu dziąsła oraz korzystał z antybiotykoterapii.

17 lipca 2010 – Gaszerbrum II (8035 m) – z Maškem i Liborem Uhrem. Po krótkim odpoczynku w bazie zaatakowali wierzchołek GI.

28 lipca 2010 – Gaszerbrum I (8080 m) – Kuluarem Japońskim z Uhrem, Mašek się wycofał. Wierzchołek osiągnęli po 50 godzinach od opuszczenia bazy.
W trakcie wyprawy na oba Gaszerbrumy himalaiści współpracowali z czeską telewizją i radiem, co zaowocowało dwiema bezpośrednimi transmisjami telewizyjnymi – z bazy i z wysokości 6368 m. Był to pierwszy tego typu przekaz telewizji europejskiej z wysokości ponad 6000 m.

19 maja 2011 – Lhotse (8516 m) – przez Khumbu Icefall. W trakcie nocnego ataku szczytowego zawrócił z wysokości 8000 m do ostatniego, wysokiego obozu. Zdeterminowany wyruszył ponownie do góry rano i tym razem dotarł na szczyt.

6 maja 2012 – Annapurna (8091 m) – warunki były bardzo niesprzyjające, alpinistom towarzyszyły burze śnieżne i lawiny. Wyprawę tę przypłacił odmrożeniem palców u stóp i amputacją. Wspinał się z Janem Trávníčkem.

26 lipca 2014 – K2 (8611 m) – w sumie z najwyższym szczytem Karakorum mierzył się pięć razy - w 2001 r. zła pogoda zmusiła go do odwrotu z wysokości ok. 8000 m, w 2003 i 2005 r. ponownie niekorzystne warunki atmosferyczne przyczyniły się do porażki, w roku 2007 przerwał ekspedycję po tym, jak został ranny w obozie bazowym.

{youtube}Kb-8uPbJScc{/youtube}

{youtube} UZP0iW-xUt4{/youtube}

Radek Jaroš, źr. facebook
Radek Jaroš, źr. facebook

Korona Ziemi

Kiedy uporał się już z himalajskimi gigantami przystąpił do realizacji kolejnego górskiego projektu – zdobycia najwyższych szczytów na wszystkich siedmiu kontynentach. Do ukończenia Korony (w obu wariantach: Bassa i Messnera) brakuje jeszcze trzech wejść – na Puncak Jaya (4884 m) w Australii i Oceanii, na Aconcaguę (6961 m) w Ameryce Południowej i Kilimandżaro (5895 m) w Afryce.
1994 – Mont Blanc, Europa
19 maja 1998 – Mount Everest, Azja
31 maja 2016 – Denali (6195 m), Ameryka Północna
4 października 2016 – Elbrus (5642 m), Europa
29 sierpnia 2017 – Góra Kościuszki (2230 m), Australia
25 grudnia 2017 – Masyw Vinsona (4892 m), Antarktyda

To nie koniec ekstremalnych zainteresowań Czecha, jego pasją jest także MTB. Na swoim koncie ma m.in. udział w Crocodile Trophy w sierpniu 2017 r. Ten australijski wyścig wytrzymałościowy cieszy się opinią najdłuższego, najbardziej wymagającego i najcięższego rajdu MTB na świecie. Ponadto, w kręgu jego zainteresowań pozostaje narciarstwo i kajakarstwo.

Jest współautorem książek i fotografem, regularnie organizuje wystawy zdjęć, a także prelekcje dla swoich fanów.

Anna Makowska

Źródła:
- www.radekjaros.cz
- Wielka Encyklopedia Gór i Alpinizmu tom VI, Wydawnictwo Stapis
- Wikipedia
- www.treking.cz/horolezectvi/jaros-dve-osmitisicovky.htm