Tatry są najwyższym pasmem górskim na terenie Polski (są jedynymi górami o charakterze alpejskim), lecz nie jedynym, które przyciąga znaczną liczbę turystów. Niedługo przed jak i po II Wojnie Światowej odnotowano wzmożony ruch w innych pasmach górskich, coraz częściej zdarzały się wypadki, coraz więcej turystów potrzebowało pomocy. Stało się więc jasne, że Tatry nie są jedynymi górami, w którym fachowa pomoc ratownicza jest nieodzowna.

 

Na początku lat 50-tych, z inicjatywy Zarządu TOPR oraz Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego zaczęto organizować pierwsze szkolenia dla ratowników górskich na terenach Sudetów i Beskidów. Szkolenia te były organizowane przez TOPR a prowadzone przez ratowników Pogotowia. Górskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe
W roku 1952 po złożeniu uroczystych ślubowań przez uczestników kursów, powołano do życia Sudeckie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe (SOPR), Beskidzkie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe (BOPR) oraz Krynickie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe (KOPR). Wkrótce (21. grudnia 1952 roku) delegaci nowopowstałych instytucji powołali organizację sobie nadrzędną, która miała je zrzeszać pod jedną nazwą Górskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego (struktura wchodząca w skład PTTK). Zgodnie z nowym Statutem GOPR, sygnowanym 17. kwietnia 1956 roku, zrzeszone jednostki (wówczas zdecydowano również o wcieleniu TOPR do Górskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego, w którym pozostało aż do roku 1991) zostały przemianowane na oddziały terytorialne GOPR - tak powstały Grupy: Tatrzańska, Beskidzka, Sudecka i Krynicka.

Wraz z burzliwym rozwojem turystyki w latach pięćdziesiątych, sześćdziesiątych i siedemdziesiątych - zaczęły powstawać kolejne Grupy, obejmujące coraz to inne tereny górskie. W 1954 roku wcielono do GOPR nowopowstałą Grupę Rabczańską, przemianowaną następnie na Podhalańską, a w 1961 roku - Bieszczadzką. W roku 1976 zdecydowano się na podzielenie Grupy Sudeckiej na dwie części - tak powstały: Karkonoska i Wałbrzysko-Kłodzka. Ostatnią, najpóźniej wcieloną w struktury GOPR została Grupa Jurajska (dotychczasowe Jurajskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe), która dołączyła do Pogotowia w roku 1998.
Na zdjęciu grupa GOPR PodhaleW latach sześćdziesiątych Pogotowie prowadziło wytężone starania o włączenie do struktur międzynarodowych. Dzięki temu GOPR już w roku 1968 stał się członkiem Międzynarodowej Komisji Ratownictwa Górskiego (IKAR - CISA). W roku 1977 GOPR uwolniło się spod skrzydeł Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego i zostało zarejestrowane jako w pełni autonomiczne stowarzyszenie. Na początku lat dziewięćdziesiątych (1991 r.) zdecydowano o odłączeniu od GOPR Grupy Tatrzańskiej i zarejestrowaniu jej jako odrębnej jednostki pod historyczną nazwą Tatrzańskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego.

Obecnie Górskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe, podobnie jak i Tatrzańskie jest instytucją w pełni zależną od dotacji państwowych i sum przekazywanych na jej rzecz przez sponsorów. Za swą ratowniczą działalność nie pobiera opłat; podobnie jak TOPR - podlega Ministerstwu Spraw Wewnętrznych i Administracji.


(c)Anna Łazowska & Andrzej Małysz

źródło: http://wegorz23.avx.pl