Erhard Loretan urodził się 28 kwietnia 1959 r. w szwajcarskiej miejscowości Bulle. Z zawodu był cieślą, ale znany jest przede wszystkim jako górski przewodnik i jeden z najwybitniejszych himalaistów.

Wspinaczką zajął się w wieku 11 lat. Jednak na pierwsze znaczące osiągnięcie na tym polu musiał poczekać jeszcze 4 lata, kiedy to zdobył alpejski szczyt Doldenhorn (3645 m) nową trudną skalną drogą, na wschodniej grani.

Po aktywności w Alpach, w 1980 r. przyszła kolej na Andy Peruwiańskie, gdzie wszedł na Artesonraju (6025 m) i Huascaran (6768 m). Także w Andach poprowadził nowe drogi na Pallcaraju (6247 m), Ranrapalca (6162 m) i Caras.

Następnie wspinacz ruszył na podbój Himalajów i 1982 r., w wieku 23 lat, zdobył swój pierwszy ośmiotysięcznik - Nanga Parbat, tym samym zapoczątkował trwający 13 lat proces kolekcjonowania Korony Himalajów i Karakorum. W 1995 r., 36 letni wówczas Erhard Loretan, jako trzeci himalaista w historii, po Reinholdzie Messnerze i Jerzym Kukuczce, zdobył wszystkie 14 ośmiotysięczników. Trzeba podkreślić, że jako drugi dokonał tego bez użycia tlenu.

Erhard Loretan - źr. drytooling.com.pl, fot. arch. Erhard LoretanErhard Loretan - źr. drytooling.com.pl, fot. arch. Erhard Loretan

To, co go wyróżnia, to czysty i lekki alpinizm, styl non stop i szybkość (przejścia w rekordowych czasach). Hołdował zasadzie: "Im krócej na górze, tym lepiej dla ciebie". Był jednym z prekursorów stylu alpejskiego w górach najwyższych. W 1986 r. wraz z Szwajcarem Jeanem Troilletem dokonał rewolucyjnego wejścia północną ścianą na Mount Everest. W rekordowym czasie 43 godzin, w stylu non stop i na lekko, wspinając się w nocy i bez użycia dodatkowego tlenu, osiągnęli wierzchołek i wrócili na dół.
Po ukończeniu Korony miał powiedzieć: "Ekstremalnie boję się śmierci".

Etapy zdobywania Korony Himalajów i Karakorum:
1982 - Nanga Parbat
1983 - Gasherbrum II, Gasherbrum I, Broad Peak - w 17 dni!
1984 - Manaslu
1984 - Annapurna - razem z Norbertem Joostem, pierwsze wejście wschodnią granią
1985 - K2
1985 - Dhaulagiri - pierwsze zimowe wejście na wschodniej ścianie
1986 - Mount Everest - razem z Jeanem Troilletem, północną ścianą w 40 godzin na szczyt i 3 godziny do bazy
1990 - Cho Oyu - w zespole z Wojtkiem Kurtyką i Jeanem Troilletem, pierwsze wejście południowo-zachodnią ścianą
1990 - Shisha Pangma - w zespole z Wojtkiem Kurtyką i Jeanem Troilletem, pierwsze wejście południowo-zachodnią ścianą (dotarli do grani, ale nie weszli na główny wierzchołek). Na szczycie stanął w 1995 r.
1991 - Makalu
1994 - Lhotse
1995 - Kangchenjunga

To nie koniec jego działalności w Himalajach. W 1988 r. wraz z Wojtkiem Kurtyką dokonali pierwszego przejścia wschodniej ściany iglicy Trango Nameless Tower (6238 m) w Karakorum w Pakistanie. A to nie ostatni raz, kiedy liną wiązał się z Kurtyką, próbowali zdobyć razem grań Mazeno na Nanga Parbat, zachodnią ścianę K2 i północną ścianę Malanphulan.

Równolegle z himalajskimi ekspedycjami nie przestawał eksplorować Alp. Przeszedł m.in. Grań Peuterey w masywie Mont Blanc i północne ściany Matterhornu, Eigeru, Dru i Cima Ovest di Lavaredo, Filar Narożny Mont Blanc, Filar Croza na Grandes Jorasses i nową drogę na Les Droites. W lutym 1986 r. zdobył Koronę Alp Pennińskich - 38 szczytów wokół Zermatt w 19 dni, z czego 30 czterotysięczników. W zimie 1989 r. w 13 dni pokonał 13 północnych ścian Alp Berneńskich.

Erhard Loretan - źr. drytooling.com.pl, fot. arch. Erhard LoretanErhard Loretan - źr. drytooling.com.pl, fot. arch. Erhard Loretan

Nie poprzestawał i na tym. W 1990 r. zdobył Mount McKinley (6194 m) na Alasce, a w 1994 r. samotnie wspiął się na najwyższy szczyt Antarktydy Mount Loretan, a także wytyczył nową drogą na Mount Epperly. W 2001 przetrawersował Grenlandię.

W 2001 ponownie wrócił na pierwsze strony gazet, tym razem jednak nie z powodu górskich sukcesów, a rodzinnej tragedii. Himalaista, próbując powstrzymać siedmiomiesięcznego syna od płaczu potrząsną nim, nieumyślnie doprowadzając do śmierć dziecka. Wydarzenie to spowodowało wzrost społecznej świadomości problemu Zespołu dziecka potrząsanego (ang. shaken baby syndrome, SBS).

Erhard Loretan zmarł 28 kwietnia 2011 r. - w dniu swoich 52. urodzin. Jako przewodnik wspinał się wraz z klientką na szczyt Grünhorn (4043 m), gdzie doszło do wypadku i spadli z grani około 200 m w dół. Himalaista zginął na miejscu.


Anna Makowska

Źródła:
Wielka Encyklopedia Gór i Alpinizmu tom VI, Wydawnictwo Stapis
wikipedia.org
Internet