Większość aktywnych wspinaczy z pewnością zgodzi się ze stwierdzeniem, iż trenujemy po to, aby sięgnąć po jakiś wyznaczony cel. Dostrzeganie progresu i osiąganie coraz lepszych wyników stanowi świetną motywację do dalszych działań. Gdy przez długi czas nie widzimy postępu, zaczynamy zastanawiać się jakie błędy popełniamy w trakcie realizacji treningu.

Prawdopodobnie każdy, kto regularnie trenuje wspinaczkę, miał okazję zetknąć się z sugestiami i zaleceniami odnośnie planowania treningu opracowanymi przez Amerykanina Erica Hörsta. Obecnie są to chyba najbardziej popularne poradniki w dziedzinie wspinaczki. Warto zapoznać się z krótką biografią autora choćby po to, aby przekonać się, że jego nauki oparte są na solidnych podstawach, a podążając tropem jego wskazówek, możemy świadomie i sukcesywnie dążyć do wyżyn swoich możliwości.

Rodzina Horst, źródło: www.8a.nu

Eric Hörst zaczął się wspinać w 1977 roku. Wtedy to jako trzynastoletni chłopiec, wraz ze swoim starszym bratem Kylem dokonywali podboju skał swojego rodzinnego miasta Lancaster w stanie Pensylwania. Wcześniej próbował swoich sił również w innych dyscyplinach sportowych, świetne wyniki osiągał np. w baseballu. Szybko jednak wspinaczka stała się dominującą pasją w jego życiu. Po przeczytaniu książki „Pat Ament's Master of Rock”, która jest biografią Johna Gilla, pioniera w dziedzinie bulderingu oraz planowania treningu wspinaczkowego. Lektura ta przyczyniła się do podjęcia decyzji o przystąpieniu do grupy gimnastycznej, gdzie jako swoją specjalność obrał ćwiczenia na pierścieniach. W taki sposób narodziła się fascynacja treningiem wspinaczkowym. Od 1979 roku Eric wspinał się wspólnie z kolegami Jeffem Batzer oraz Hygh Herr, z którymi organizowali codzienne sesje treningowe obejmujące buldering, wspinanie z liną oraz ćwiczenia około wspinaczkowe. W 1981 roku Eric i Jeff przeszli ponad 300 dróg, głównie w Shawangunks i Pensylwanii. Jako nastoletni chłopcy, szybko stali się poważną konkurencją dla dorosłych, doświadczonych wspinaczy. W 1980 roku Eric poprowadził swoją pierwszą drogę o wycenie 5.10 w Shawangunks . W kolejnym roku udało mu się przekroczyć barierę 5.11, a w kwietniu jako jeden z najmłodszych wspinaczy poprowadził drogę Foops (5.11c). Latem natomiast wybrał się na sesję bulderową do Kolorado, gdzie zaliczył wiele klasyków o wycenie 5.10 oraz 5.11 min: Athlete's Feat (5.11a), Kloeberdanz (5.11b) oraz Country Club Crack (5.11c). Podróż ta została zwieńczona spektakularnym flaszowym przejściem z liną, siedemnastolatek pokonał wówczas The Gill Crack (5.12a).

Po tak udanych wakacjach Eric musiał powrócić do szkoły, aby ukończyć ostatni rok liceum. Weekendami wspinał się w Gunks i Seneka Rocks, a w pozostałe dni tygodnia zadowalał się pobliskimi skałami, opracował również metody treningowe, które mógł realizować w domu. Samodzielnie skonstruował swoją prywatną ścianę treningową. Składała się ona z małych bloków drewna przykręconych do ścian i sufitu w piwnicy. Latem 1982 roku Eric rozpoczął studia na Uniwersytecie Penn State, a jego nowym rejonem wspinaczkowym stał się pobliski kamieniołom Bellefonte. Dokonał wówczas trzeciego przejścia White Line Fever (5.12), co było dla niego rekordową cyfrą jeśli chodzi o prowadzenie. Jego nowym partnerem stał się Jim Bowers, lokalny guru w dziedzinie wspinaczki. Przez cztery kolejne lata udało im się wspólnie wytyczyć w tym rejonie wiele nowych dróg. W 1986roku wyznaczyli dwie, prawdopodobnie najtrudniejsze drogi w całej Pensylwanii: Power Windows i Autumn Arch, obydwie o wycenie 5.13. W tak zwanym między czasie Eric sukcesywnie kolekcjonował wszystkie klasyki w przedziale od 5.10 do 5.12a w Gunks i Seneca Rocks.

W listopadzie 1986 roku przeniósł się do mało znanego wówczas rejonu New River Gorge w południowej części West Virginia oferującego sporą dawkę wspinania w dziewiczym piaskowcu. Można powiedzieć, iż była to miłość od pierwszego wejrzenia. Ta pierwsza wizyta zakończyła się solowym przejściem jednej z najtrudniejszych dróg tego rejonu, a mianowicie okapu Pilots Of Bekaa o wycenie 5.12a/b. W 1987 roku Eric Hörst dołączył do aktywnie działającej grupy rout setterów (Artza, Begoona, Parkera, Reeda, Thompsona i innych). Wspólnie obili kilkadziesiąt nowych dróg, wśród nich jego autorski projekt Diamond Life w Bubba City. Eric w trakcie swojej działalności zaliczył około 200 przejść FA, ustanowił też około 450 nowych dróg w kilku stanach.

Eric Horst,źródło: www.sportiva.com

Hörst ma w swoim dorobku również wiele podróży o charakterze wspinaczkowym. Oprócz penetrowania rodzimych skał w Pensylwanii, miał okazję wspinać się w wielu innych, mniej lub bardziej znanych rejonach na terenie Stanów Zjednoczonych. Dotarł również do europejskich krajów takich jak: Francja, Niemcy, Austria, Szwajcaria, Włochy i Monaco. Podróże stały się nieodłącznym elementem jego życia. Kiedy tylko pojawi się okazja wraz ze swoją żoną Lisą Ann oraz synami Cameronem i Jonathanem, wybierają się na weekendowe wypady w skały. Eric często jest też zapraszany do różnych krajów w charakterze prelegenta. Jest adiunktem i pracownikiem wydziału Nauk o Ziemi na Uniwersytecie w Millersville.

Od 1979 roku Eric zaczął pasjonować się metodami treningu wspinaczkowego. Przez lata przestudiował setki artykułów naukowych i tekstów dotyczących fizjologii wysiłku oraz psychologii sportu. Odkrył, że trenowanie innych daje mu tyle samo radości, co samodzielna wspinaczka. Od 1988 roku uczył niezliczone ilości młodych ludzi jak się wspinać, a także jak sprawić, aby trening był bardziej efektywny.

Eric Hörst jest autorem ponad 40 artykułów, które ukazywały się w najbardziej znaczących czasopismach branżowych. Napisał również kilka najlepiej sprzedających się książek tego gatunku min: Flash Training z 1994 roku, Jak poprowadzić VI.4 z 1997 roku, Trening Wspinaczkowy z 2002 roku. Książki te zostały przetłumaczone na sporo języków i z powodzeniem sprzedają się w wielu krajach świata. Od 1994 roku Eric jest również konsultantem projektu dla producenta ścianek wspinaczkowych- Nicros.

Hörst nadal pisze książki i artykuły do magazynów, w wolnych chwilach zajmuje się również fotografią i kręceniem filmików video pomagających w treningu. Przykładem może być jego strona internetowa Mental Wings, która łączy w sobie te wszystkie aspekty. Ma ona za zadanie motywować i inspirować innych do próbowania nowych, kreatywnych metod treningowych.

Eric Horst na Welcome to Conditioning, New River Gorge, źródło: www.spotted.falcon.com

W lipcu 2006 roku ukazała się jego pierwsza książka dla początkujących: Nauka Wspinbaczki: The Complete Guide, której rozszerzenie ukazało się w 2013 roku. W 2008 roku wydano Conditioning for Climbers, wyszła też druga edycja Training for Climbers. Natomiast w 2010 roku ukazała się książka Maximum Climbing.

Niezbitym dowodem na to, że metody Pana Hörsta faktycznie działają są fenomenalne wyniki jego dzieci. W 2012 roku, 11-letni Cameron Hörst dopisał do swojego dorobku trzy drogi o wycenie 5.14a (8c), były to: Galactic Emperor, God’s Own Stone oraz Private Halfenheimer w rejonie Ten Sleep w USA.

Obecnie 49-letni Eric, nie wykazuje żadnych oznak spadku formy czy starzenia się. Sam przyznaje, ze swoją długowieczność zawdzięcza przede wszystkim regularnemu, rygorystycznemu treningowi. Równocześnie zaznacza, iż wspinanie zawsze stanowiło ważny element w jego życiu, ale nigdy nie było całym jego życiem. Ciągle pracuje nad rozwojem nowych metod treningu mentalnego i siłowego. Wszystko to realizuje poprzez wspinaczkę w skałach, spotkania z ciekawymi osobowościami, spędzanie czasu z rodziną. Za swoje największe osiągnięcie uważa fakt, iż jego metody i wskazówki pomogły tysiącom wspinaczy w ponad 50 krajach osiągać lepsze wyniki i czerpać ze wspinaczki to, co najlepsze.

Ważniejsze przejścia w skałach:

1980r – pierwsza droga o wycenie 5.10

1981r – Foops 5.11c, The Gill Crack (5.12a) z liną

bouldery w Kolorado: Athlete's Feat (5.11a), Kloeberdanz (5.11b), Country Club Crack (5.11c),

1982r – trzecie przejście White Line Fever (5.12) w kamieniołomie Bellefonte

1986r – wyznaczenie nowych dróg: Power Windows(5.13) i Autumn Arch (5.13) w Pensylwanii

Solowe przejście okapu Pilots Of Bekaa o wycenie 5.12a/b, New River Gorge

1987r – wyznaczenie autorskiej drogi Diamond Life w Bubba City

Książki i Programy Audio:

- Chickies Rock (przewodnik wspinaczkowy), 1980
- Flash Training, 1994, 1997, 2001, 2003
- Campus Power (Poradnik traktujący o treningu na Campusie) 1995, 2003
- How To Climb 5.12 (“Jak poprowadzić VI.4”), 1997, 2000
- Rock Climbing: Virginia, West Virginia, Maryland (Przewodnik wspinaczkowy), 2001
- Training For Climbing (“Trening Wspinaczkowy”), 2002
- How To Climb 5.12 (“Jak poprowadzić VI.4”) – II Edycja, 2003
- Mental Wings: A 7-Step, Life-Elevating Program for Uncommon Success (80-min audio CD), Listopad 2003
- Bubba City: Przewodnik Wspinaczkowy po New River Gorge, (Wrzesień 2003, Październik 2006)
- Learning To Climb Indoors, Lipiec 2006
- Masters of Rock - Vol. 1: Chris Sharma, Steph Davis, John Gill (80-min audio CD) Wrzesień 2008
- Conditioning for Climbers Maj 2008
- Training for Climbing, II Edycja, Wrzesień 2008
- Maximum Climbing: Mental Training for Peak Performance and Optimal Experience, Kwiecień 2010
- How to Climb 5.12 – III Edycja, Listopad 2011
- Learning to Climb Indoors – II Edycja, , Grudzień 2012
- Rock Climbing: Virginia, West Virginia, Maryland – II Edycja (przewodnik wspinaczkowy), 2013

Filmy:

{youtube}OQodKoEDJu8{/youtube}

{youtube}utLJMf-MmQ4{/youtube}

{vimeo}40745911{/vimeo}

Izabela Musiał