Albert Frederic Mummery, był pierwszym człowiekiem na ziemi, który ponad sto lat temu, postanowił wspiąć się na ośmiotysięcznik. Wybrał Nanga Parbat, do dziś nazywaną „górą zabójcą”.
W tym, że Mummery pojechał w XIX wieku na Nanga Parbat, nie było przypadku. Był on bowiem geniuszem, prekursorem współczesnego alpinizmu, a jego poglądy na wspinaczkę wyprzedzały epokę. Przewidział to, co wydarzy się w XX wieku, został też nazwany przez niektórych „ojcem współczesnego alpinizmu”.
źródło: doverhistorian.com
Zerwał z tradycją wynajmowania przewodników górskich i postanowił sam pokazać swoje możliwości w górach. Nie zatrzymywał się jednak w swych marzeniach na górach niższych, doskonale wszystkim znanym. Twierdził bowiem, że najwyższe góry świata są możliwym i ambitnym celem.
Znany jako śmiałek, który pierwszy w historii próbował wspiąć się na ośmiotysięcznik, w rzeczywistości był jednym z najwybitniejszych alpinistów wszechczasów. Poprowadził wiele trudnych dróg w Alpach, a także zorganizował kilka wypraw na Kaukaz w 1888 i 1890 roku. W 1890 roku, Mummery zdobywa wierzchołek Dych Tau (5198 m).
Bardzo ważne i aktualne do dziś są jego przemyślenia na temat etyki. Był zwolennikiem wielkiej wartości, jaką stanowi uczciwa konfrontacja między człowiekiem, a górą (tak narodziła się koncepcja stylu alpejskiego).
Jego wielka przygoda z górami rozpoczęła się po śmierci ojca, kiedy wraz z bratem Williamem, zostali wysłani na wakacje w Alpy. Wiele lat później, Albert tak pisał w swojej słynnej książce „Moje Wspinanie w Alpach i na Kaukazie”, „Turnia Via Mala i śniegi Théodule rozpaliły pasję, która wyrosła we mnie i formowała moje życie i myśl”.
W 1871 roku, w wieku piętnastu lat, młody Albert wspiął się na Matterhorn. To był początek jego drogi, która wiodła w Himalaje. W pierwszym okresie jego działalności górskiej (1879 – 1890) był uczniem i partnrem przewodnika górskiego Alexandra Burgenera. Autora wielu pierwszych wejść na szczyty w Alpach i nowych dróg w Alpach Zachodnich.
Burgener wraz z Mummerym dokonał pierwszego wejścia na Matterhorn w1879 roku, Grands Charmoz i Aiguille du Grépon 1881roku.
Mimo, że szczyty Aiguilles de Chamonix, pozostawały w XIX wieku jeszcze dziewicze, duet Mummery & Burgener zdobywa niektóre z tych „niemożliwych do zdobycia igieł”: Aiguille des Grands Charmoz (z Benedikt Venetz), Aiguille Verte wzdłuż boku Charpoua (bez raków) i niezdobyty i wspaniały Grepon 3482 m.
Już wówczas Albert Mummery, zasługiwał na miano najwybitniejszego wspinacza, dzięki swej odwadze i podejmowaniu najtrudniejszych wyzwań.
Albert, świętował swoje sukcesy butelką szampana wnoszoną na szczyt, ale przede wszystkim zrywał całkowicie z dotychczasową filozofią alpinizmu. Dlatego w 1898 roku, wspiął się na Grepon jeszcze raz. Bez przewodnika, który im wcześniej towarzyszył.
źródło: banff.it
W latach 1879 i 1880 duet Mummery & Burgener realizują pierwsze wejścia na: Matterhorn, stromym wąwozem Lion. Drugi raz na Matterhorn, wyznaczając częściowo nową drogę.
Niezwykle znaczące wydarzenie jednak miało miejsce w 1880 roku, kiedy Mummery wraz z Burgenerem planowali wspiąć się na Deant du Géant. Był to szczyt, wcześniej niezdobyty przez nikogo, alpiniści zostali zatrzymani przez gładką granitową płytę. Zbyt gładką, żeby była ona możliwa do przejścia w stylu jaki sobie narzucili (bez użycia lin poręczowych). Wówczas Mummery pozostawił wiadomość zamkniętą w butelce: „Absolutely inaccessible by fair means”' „Absolutnie niedostępna w sposób fair”.
Tak zakończył się jego pierwszy etap wspinania i rozpoczął drugi, kiedy to wyjechał pierwszy raz w góry Kaukazu.
Powracał w Alpy wielokrotnie, a jego niezwykle magmatyczna osobowość przyciągała młodych zdolnych wspinaczy. Dzięki swym wysokim umiejętnością wspinał się z takimi sławami swoich czasów jak Geoffrey Hastings, John Normann Collie czy William Cecil Slingsby.
Wówczas też, rozpadł się jego duet z Burgenerem. Obaj panowie zostali przyjaciółmi, jednak w górach działali już niezależnie.
Od tej pory mówi się o „złotym okresie” Mummerego w którym dokonał wielu najtrudniejszych przejść.
Będąc na Kaukazie, Albert poczuł fascynację dalekimi krajami i wielkimi niezdobytymi górami.
20 czerwca 1895 roku, Albert Mummery postanawia jechać w Himalaje. Jego marzenia powędrowały na osiem tysięcy metrów.
Wybór pada na Nanga Parbat (8.125m), wspaniały dziewiczy ośmiotysięcznik, położony w Pakistanie. Wyprawa miała być prowadzona w stylu, jaki Albert cenił sobie najbardziej. Wówczas ten styl nie miał jeszcze nazwy, ale wiele lat później zostanie nazwany „stylem alpejskim”.
źródło: uciaprosino.wordpress.com
Żeby mieć wgląd, jak dalece Mummery wyprzedził swoją epokę, przypomnijmy, że pierwszym ośmiotysięcznikiem zdobytym przez człowieka, była Annapurna w 1950 roku.
Albert Mummery wraz z Brytyjczykami Johnem Normann Collie, Geoffreyem Hastings i Charlesem Bruce w towarzystwie dwóch tragarzy Gurkhas Raghobir Thapa i Gaman Singh, poszli w nieznane. Postanowili, że podejmą próbę wejścia na Nanga Parbat w stylu alpejskim od strony Diamir.
Mummery dochodzi na wysokość 6100 metrów, drogą, która obecnie nazywa się „Żebro Mummery” („Mummery Rib”).
Collie, Bruce i Hastings zapadli na ciężką chorobę wysokościową ale Albert się nie poddaje.
24 sierpnia, Mummery z tragarzami wychodzą w góry, chcą znaleźć inną drogę. Zniknęli bez śladu, próbując przejść lodowiec Rakhiot, prawdopodobnie zabił ich lawina.
Od tamtej pory, będzie musiało upłynąć pięćdziesiąt osiem lat, by komukolwiek udało się wejść na szczyt Nanga Parbat od strony Diamir.
Siedemdziesiąt pięć, żeby komukolwiek udało się pokonać wielką ścianę Rupal.
Małgorzata Klamra
