Ralf Dujmovits urodził się 5 grudnia 1961 r. w Bühl. Jest niemieckim alpinistą, himalaistą, wspinaczem skałkowym, przewodnikiem górskim i narciarskim oraz fotografem.

Po ukończeniu szkoły średniej pojechał na roczną wyprawę do Ameryki Południowej, gdzie wspinał się w Andach. Po powrocie do Niemiec rozpoczął studia medyczne na uniwersytecie w Heidelbergu, które jednak przerwał. Następnie kształcił się na przewodnika górskiego i narciarskiego. Jego górska kariera zaczęła się od pracy przewodnika w niemieckim Alpine Clubie. Odszedł z niego w 1989 r. i założył agencję wyprawową Amical Alpine, którą kierował przez przeszło 20 lat. Podobno podczas komercyjnej wyprawy na Nanga Parbat poprowadził na szczyt 11 swoich klientów.

Ralf Dujmovits. Fot. Gerlinde Kaltenbrunner, źr. drytooling.com.pl

Zdobywał góry na całym świecie. Wszedł na wszystkie szczyty Korony Ziemi.

Intensywnie wspinał się w Alpach, gdzie przeszedł m.in. Filar Walkera na Grandes Jorasses i północne ściany Matterhornu (zimą), Eigeru i Les Courtes (zimą), Mont-Blanc, Grosshorn, Laliderer Spitze oraz wszedł na wszystkie alpejskie czterotysięczniki. Wspinał się w Alpach Wschodnich i Dolomitach.

Rozgłos przyniosło mu przejście północnej ściany Eigeru w 1999 r., transmitowane w TV na żywo przez 33 godziny.

Na Alasce wszedł na McKinley, Blackburn, Sanford.

W Peru zdobył Chacraraju, Huascarán, Quitaraju, Alpamayo, Chopicalqui, Nevado Copa, Yerupajá. W Ekwadorze osiągnął wierzchołki Cotopaxi, Chimborazo, Antisana, Illiniza Nord, Tungurahua. W Boliwii wszedł na Huayna Potosi, Illimani, Sajama, Ancohuma, Illampu. W Chile stanął na szczycie Osorno i Villarica. W Argentynie zdobył Tronador, Aconcague, eksplorował obszar Fitz Roy i Cerro Torre, a w Ziemi Ognistej wszedł na Cerro Guanaco.

Na Antarktydzie 4 razy wszedł na Mount Vinson, 3 razy na Shinn oraz uczestniczył w pierwszych wejściach i przejściach w Sentinell Range – na Mt. Jumper, Bearskin, Avalanche oraz na Ziemi Królowej Maud dokonał pierwszego wejścia południowym filarem na Holtannie.

W Tanzanii osiągnął szczyt Kilimandżaro, w Kenii – Lenana.

Wspinał się także na Nowej Gwinei, w Tajlandii i Kostaryce.

Przygodę z ośmiotysięcznikami zaczął w 1988 r. od wyprawy na Makalu, jednak nie udało mu się wówczas wejść na wierzchołek. Dopiero dwa lata później osiągnął sukces w górach wysokich, kiedy to stanął na szczycie Dhaulagiri.

Koronę Himalajów i Karakorum zdobył jako szesnasty człowiek w historii i jednocześnie pierwszy Niemiec. Poza ośmiotysięcznikami w Himalajach dokonał też wejść na Ama Dablam, Baruntse, Shivling, Nuptse i na wiele innych 5- i 6-tysięcznych szczytów.

Etapy zdobywania Korony Himalajów i Karakorum:
11.05.1990 – Dhaulagiri
04.10.1992 – Mount Everest
23.07.1994 – K2
09.05.1995 – Czo Oju
24.05.1997 – Sziszapangma
16.07.1999 – Broad Peak
22.07.2000 – Gaszerbrum II
30.06.2001 – Nanga Parbat
28.05.2004 – Annapurna
25.07.2004 – Gaszerbrum I
14.05.2006 – Kanczendzonga
19.05.2007 – Manaslu
11.05.2008 – Makalu
20.05.2009 – Lhotse

Jego była żona, himalaistka Gerlinde Kaltenbrunner, jest także zdobywczynią Korony Himalajów i Karakorum. Dokonała tego jako druga kobieta w historii i pierwsza bez użycia butli tlenowych (po Hiszpance Edurne Pasaban).

Zdobywając Koronę Himalajów i Karakorum, na wszystkie szczyty z wyjątkiem Everestu wszedł bez użycia butli tlenowych. W 2012 r. próbował bez wspomagania tlenem osiągnąć jego wierzchołek po raz szósty, jednak bezskutecznie. Podczas zejścia zrobił zdjęcie „sznura” wspinaczy stojących w kolejce do szczytu. Fotografia ta stała się bardzo popularna.

Anna Makowska

Źródła:
- „Wielka Encyklopedia Gór i Alpinizmu” tom VI, Wydawnictwo Stapis
- Wikipedia
- ralf-dujmovits.de