Dzisiaj będzie parę słów o czymś takim jak PSYCHOLOGIA SPORTU. Psychologia sportu to najprościej mówiąc nauka zajmująca się wykorzystaniem wiedzy teoretycznej, zasad i technik zaczerpniętych z psychologii w celu poprawy osiągnięć oraz rozwoju osobistego osób uprawiających ćwiczenia fizyczne i sport.

Osobiście jestem ogromnym zwolennikiem pracy na poziomie mentalnym dla zdobycia  różnych namacalnych korzyści. Oprócz zwiększenia swoich zdolności ruchowych, a tym samym polepszenia się ogólnej kondycji i osiągnięć- wręcz „zaliczenia” życiowych rekordów, odpowiednia praca z wyobraźnią i wizualizacja zapewniają polepszenie się ogólnej jakości życia na każdym poziomie (zawodowym, biznesowym, finansowym, osobistym itd.).

Psychologia sportu wykorzystuje trening mentalny, który ma przede wszystkim dać kolokwialnie mówiąc porządnego „kopa”, a więc rozwinąć koncentrację, ulepszyć umiejętność opanowywania emocji, oraz wzmocnić pewność siebie. Wspomaga też proces ewentualnej rehabilitacji i powrotu do zdrowia po kontuzji. Jednak techniki i założenia stosowane w psychologii sportu przeznaczone są dla każdego, kto chciałby lepiej sobie radzić w sytuacjach stresowych, by także pod presją potrafić wykorzystać swoje możliwości w pełni.

Psychologia sportu wychodzi ze słusznego i mocnego bardzo założenia, że każda jednostka, zawodnik ma indywidualne zasoby, potencjały, które należy jedynie (ale i aż!) odkryć- niestety, ale większość ludzi ich nigdy w sobie nie odkryje! Dzięki dobremu rozpoznaniu potencjałów i słabszych stron, można dostosować trening do indywidualnych potrzeb zawodnika, co sprawia, że jego wysiłek staje się efektywniejszy. Do rozwoju w sporcie, coraz lepszych wyników jest nie tylko trening fizyczny, ale także trening mentalny, który skupia się głównie na:
-rozwoju pewności siebie- czyli adekwatnego, realistycznego i pozytywnego wizerunku samego siebie,
-radzeniu sobie ze stresem- rozwijanie umiejętności rozpoznawania objawów stresu, stylu reagowania na stres, a także umiejętności regulowania i kontroli napięcia i jego pobudzenia.

Psychologia Sportu jest więc obecnie, w związku z rosnącą w świadomości ludzi obecnością sportu, aktywności fizycznej i promocji zdrowego trybu życia, niezwykle prężnie rozwijającą się w Polsce dziedziną psychologii. Zakres pracy psychologów w sporcie obejmuje zarówno: współpracę ze sportowcami wyczynowymi, klubami i związkami sportowymi, a także współpracę z dziećmi i młodzieżą z uwzględnieniem współpracy z trenerami i rodzicami oraz oczywiście współpracę ze sportowcami amatorami. Ogromne znaczenie ma tutaj również praca na rzecz promocji aktywności fizycznej i zdrowego trybu życia.
Ponadto, badania aktywności odpowiednich struktur mózgu potwierdzają jego aktywność w trakcie jedynie wyobrażania sobie ruchu mimo faktycznej bierności. Ludzki mózg nie zawsze bowiem rozróżnia co dzieje się jedynie w wyobraźni, a co na jawie.
Można tu chociażby przytoczyć eksperyment przeprowadzony na amerykańskich rugbystach, którzy kontuzjowani, leżąc w szpitalu wyobrażali sobie siebie grających na boisku w czasie teraźniejszym. Ich mózgi i mięśnie o dziwo, pracowały prawie tak (były prawie tak samo aktywne) jakby robili to naprawdę.

Podobnie przyjmuje się (głównie wśród zawodników sztuk walki, bokserów, ale nie tylko) że zwycięstwo, wygrana, nastawienie, wytrzymałość, ten słynny „duch walki” jest głównie zależny od tego co dzieje się w naszej głowie (od własnych myśli, strachu, lęków, motywacji itd.).
Wszystko to, dotyczy też oczywiście wszelkiej górskiej aktywności i wspinania. Umiejętność panowania nad strachem, miarkowania ryzyka i niebezpieczeństwa, niezwykła umiejętność zmobilizowania się i prawidłowego napięcia wszystkich (nawet tych najmniejszych mięśni) w całym ciele to właśnie elementy jakimi zajmuje się psychologia sportu.

Obecnie jest wiele bardzo różnych publikacji na ten temat (również z zakresu wizualizacji czy motywacji). Osobiście zetknąłem się z wieloma opracowaniami na ten temat, a stricte związana z taternictwem polecam dwie publikacje:
-”Motywacja wspinaczki wysokogórskiej, a osobowość taterników”,
-”Psychologiczne i społeczne uwarunkowania taternictwa”.
Obydwa teksty mają już swoje lata, ale mimo wszystko uważam, że warto się z nimi zapoznać.
A tak na koniec, stare przysłowie mówi, że najgroźniejszym przeciwnikiem jesteśmy my sami sobie i jeżeli to pokonamy, nikt już nie jest w stanie nam zagrozić. To prawda, ale jakże ciężko tego dokonać...
I ponoć „jeżeli zdołasz wygrać psychicznie, fizycznie jesteś w stanie dokonać wszystkiego...”

Bartosz Michalak


{youtube}IDSRIHTHGCQ{/youtube}

{youtube}RmR4vtaQh3k{/youtube}


Źródła:
-Internet.