Dla wszystkich tych, którzy pragną zobaczyć Tatry, odetchnąć tatrzańskim powietrzem, ale jednocześnie nie oddalać się zbytnio od cywilizacji, po stronie polskiej i słowackiej naprzeciw wychodzą takie szlaki jak Magistrala Tatrzańska i Droga pod Reglami.

Jeśli chodzi o Magistralę Tatrzańską (słow. Tatranská magistrála, Turistická magistrála, niem. Magistrale, Oberer Touristenweg, węg. Magisztrale, Felső-Turista-út) to jest to szlak turystyczny oznaczonym na kolor czerwony i biegnie on południowymi zboczami Tatr Wysokich. Został wyznaczony w latach 30. XX wieku. Optymalny czas jego przejścia to 3–4 dni. Cała Magistrala Tatrzańska ma ok. 72 km długości i jest najdłuższym szlakiem w całych Tatrach.

Szlak ten jest jednym z najbardziej znanych i uczęszczanych szlaków w Tatrach. Jego zachodnie przedłużenie stanowi biegnąca już całkowicie u podnóża Tatr Zachodnich- Droga nad Łąkami. Skrajne punkty obu odcinków to okolice wylotu Doliny Jałowieckiej w Tatrach Zachodnich i Wielki Biały Staw w Tatrach Wysokich, skąd dalej już innym szlakiem można się udać na Przełęcz pod Kopą, oddzielającą Tatry Wysokie od Tatr Bielskich.

Magistrala Tatrzańska, fot.Petr Vilgus, źródło:wikipedia.org

Nieopodal Magistrali, znajduje się tzw. Droga Wolności (słow. cesta Slobody, niem. Freiheitsstraße, węg. Szabodság-út). Przebiega ona od Łysej Polany do miejscowości Szczyrbskie Jezioro. Jej przedłużenie do Liptowskiego Mikułaszu stanowi Tatrzańska Droga Młodości. W sieci krajowych dróg oznaczana jest jako droga nr 67 i nr 537. Droga łączy podtatrzańskie miejscowości stanowiące bazę dla turystyki i rekreacji oraz wyloty dolin tatrzańskich. Szosa prowadzi przez lasy i łąki u podnóża Tatr z przepięknymi widokami. W przeciwną stronę rozlegają się widoki na Kotlinę Liptowską, Niżne Tatry i Góry Choczańskie.

Jeszcze zanim wybudowano tu drogę bitą, w 1906 r. Mieczysław Karłowicz pisał tak:
„Podążaliśmy (…) pieszo rozkopami i jamami, które zamienić się mają w drogę bitą, na razie zaś były terenami mniej wdzięcznym, niż najcięższa przeprawa po skale.”

W pewnym sensie, analogicznym szlakiem po stronie polskiej jest tzw. Droga pod Reglami. Jest to szlak turystyki pieszej, rowerowej i narciarskiej u podnóża Tatr Zachodnich po ich północnej, polskiej stronie. Droga rozpoczyna się w Kuźnicach i kończy przy wylocie Doliny Kościeliskiej w Kirach.

Reglami nazywamy pas niższych grzbietów i wzniesień przypierających od północy do głównego wypiętrzenia Tatr. Zbudowane są one ze skał osadowych, rozcięte są one seriami wąskich dolin o stromych zboczach i niewyrównanych dnach (progi, wodospady). Niemal cały obszar pokrywają lasy z wyraźnym podziałem na dwa piętra:
-regiel dolny (jodły, buki),
-regiel górny (świerk).
Regle te kryją w sobie niezliczone osobliwości przyrodnicze i już przed wojną postulowano ich ochronę.

Droga pod Reglami przebiega w znacznym stopniu obrzeżami Zakopanego i Kościeliska, łącząc wyloty dolin tatrzańskich, m.in. Doliny Bystrej, Doliny Białego, Doliny Strążyskiej, Doliny Małej Łąki i Doliny Kościeliskiej. Szlak przebiega u stóp wzniesień reglowych, m.in.:
-Krokiew,
-Sarnia Skała,
-Łysank,
-Hruby Regiel.
Stąd pochodzi jego nazwa tejże Ścieżki.

Droga pod Reglami w Kościelisku, fot.Jerzy Opioła, źródło:wikipedia.org

Dawniej droga była nazywana Żelazną Drogą, ponieważ od XVIII wieku stanowiła połączenie dwóch ośrodków hutniczych. Były nią przewożone materiały (rudy, węgiel, półfabrykaty) pomiędzy ośrodkiem w Dolinie Kościeliskiej oraz Kuźnicami, w których znajdowały się huty. Była utrzymywana przez dwór w Kuźnicach i stanowiła istotne połączenie w tej okolicy.

Pod koniec XX wieku o prawo dysponowania szlakiem zabiegały samorząd zakopiański i Tatrzański Park Narodowy. Spór ten został rozwiązany na drodze sądowej w 1997 r.– przychylnie dla samorządu. Droga pod Reglami przebiega na wysokości 900–940 m n.p.m. skrajem parku narodowego i jest wolna od opłat. Od 2004 r. oznakowana jest kolorem czarnym. Dozwolona jest tu także jazda rowerami. Z drogi roztaczają się widoki na Zakopane i Pogórze Gubałowskie z Gubałówką i Butorowskim Wierchem.

{youtube}Zuc4EIQom7Q{/youtube}

{youtube}vz-G3zqifho{/youtube}

{youtube}3ltiVnFXK3U{/youtube}


Źródła:
- "Tatry polskie- przewodnik", J.Nyka, Latchoczew 2002,
- "Tatry słowackie- przewodnik", J.Nyka, Latchoczew 2002,
- Internet.