I tak na Koprowym Wierchu skończywszy, nadszedł czas aby zamknąć wreszcie dział związany z opisywaniem podstawowych i tych najbardziej znanych szczytów tatrzańskich. Jasne, na pewno znajdą się i takie, które nie zostały tu uwzględnione. Wydaje mi się jednak, że zamieszczany regularnie i systematycznie Leksykon Szczytów Tatrzańskich w sposób znaczący i istotny przyczynił się do poszerzenia wiedzy o Tatrach, zaplanowania jakiejś kolejnej wycieczki, przeżycia nowych wrażeń itd.

Czy to oznacza już definitywny koniec?
Absolutnie NIE. Prócz Tatr są przecież i inne góry...

Koprowy Wierch (2363 m n.p.m.)
(słow. Kôprovský štít, węg. Kapor-csúcs, niem. Dillenspitze)

Zdjęcie z bazy zdjęć PG. Mamidło- Koprowy Wierch. Fot. Mariusz Sidelnikow

Opis:
Wierzchołek położony jest w głównej grani odnogi Krywania odchodzącej od Cubryny w kierunku południowo-zachodnim.
Wznosi się nad dolinami:
-Piarżystą,
-Hińczową,
-Hilańską.
Wyróżnić można tu ściany:
-północna (ok. 350 m. wysokości),
-wschodnia (ok. 250 m. wysokości).

Turystyka i wspinanie:
Szlak na Koprowy Wierch nie zalicza się do zbytnio trudnych. Wymagana jest jednak dosyć dobra kondycja.
Do Szczyrbskiego Jeziora możemy dotrzeć elektriczką (np. z Popradu, Tatrzańskiej Łomnicy czy Smokowca), busem lub własnym samochodem.

Na szlak prowadzi oznaczony kolorem czerwonym szlak turystyczny. Pomiędzy przełęczą obok Koprowego Wierchu, a właściwym szczytem Koprowego Wierchu znajduje się jeszcze jego przedwierzchołek- Koprowe Ramię i niewielka przełęcz- Koprowa Przechyba (opada bardzo stromo do Doliny Hińczowej).
Pozostałe drogi są znacznie trudniejsze. Do dróg typowo taternickich zalicza się:
-drogę środkową częścią północnej ściany Małego Koprowego Wierchu (droga Zyzaka),
-lewym filarem północnej ściany Małego Koprowego Wierchu.

Wierzchołek Koprowego Wierchu, fot.Jerzy Opioła, źródło-wikipeda

Historia:
Wierzchołek był odwiedzany przez koziarzy i nie jest znana data pierwszego wejścia na szczyt.
Wiadomo na 100%, że na szczycie bywał Kazimierz Przerwa Tetmajer w latach 1881–1896, Klemens Bachleda około 1890 r.
Zimą jako pierwsi na szczycie stanęli: E. Baur i Alfred Martin 18 marca 1906 r.

Ciekawostki:
Szczyt cieszący się relatywnie niewielką popularnością wśród polskich turystów, co nie oznacza, że zapomniany i pusty. Łatwy do zdobycia, jak na jeden z wierzchołków Tatr Wysokich.
Widokowo przy dobrej pogodzie absolutnie obłędny.
Nazwa szczytu pochodzi od doliny- Koprowa. Jednakże geneza tej nazwy nie jest po dziś dzień wyjaśniona.

{youtube}Z9k3XCt3xvU{/youtube}


Źródła:
- “Najpiękniejsze szczyty tatrzańskie”, J. Kurczab, M. Wołoszyński, Warszawa 1991,
- "Tatry słowackie- przewodnik", J.Nyka, Latchoczew 2002,
- Internet.