Medycyna

Choroby wysokościowe - uaktualnione materiały edukacyjne Komisji Medycznej PZA

Komisja Medyczna PZA opublikowała uaktualnioną wersję materiału edukacyjnego UIAA poświęconego chorobom wysokościowym. Materiały opisują postępowanie przedszpitalne w zagrożeniu życia w przebiegu ostrej choroby górskiej, wysokościowego obrzęku płuc i wysokościowego obrzęku mózgu.

Obrzęk płuc to przypadłość, która występuje nie tylko na wysokości. Jednak nad poziomem morza dotyka najczęściej osób z chorobą serca, w górach – osób zdrowych. Może skończyć się w obu przypadkach tak samo – śmiercią.

W artykule przedstawiono aktualne poglądy na temat występowania w ustroju tlenku azotu i jego udziału w reakcjach zarówno adaptacyjnych, jak i patologicznych, w warunkach ostrego niedotlenienia wysokościowego

Skrajne wysokości z powodu ostrego niedostatku tlenu stanowią dla fizjologii ludzkiego organizmu poważne wyzwanie. Amerykańska Medyczna Ekspedycja Badawcza na Everest została zorganizowana specjalnie w celu zbadania reakcji człowieka na takie warunki. Zakończyła się ona sukcesem; uzyskano dane fizjologiczne na wysokości ponad 6000 metrów oraz kilka pomiarów na samym szczycie.

Najcięższą postacią choroby wysokościowej jest wysokościowy obrzęk mózgu. Najczęściej poprzedzany jest objawami ostrej choroby wysokogórskiej (AMS - Acute mountains sickness) takimi jak bardzo silne, uporczywe bóle głowy i wymioty. Jest uważany za jej schyłkowe stadium. Jednak trzeba mieć na uwadze także fakt, iż brak poprzedzających objawów nie wyklucza możliwości pojawienia się HACE.