Piotr Henschke urodził się 11 grudnia 1945 r. w Nietuszkowie. Taternik, alpinista i himalaista. Instruktor wspinaczki wysokogórskiej oraz instruktor PZA, należy do szczecińskiego Klubu Wysokogórskiego. Zdobywca ośmiotysięczników Czo Oyu i Sziszapangma Central.

Poza Tatrami i Alpami wspinał się też m.in. w Turcji, w Kaukazie, Tienszanie, w Hindukusz i Himalajach oraz w Andach.

Piotr Henschke, źr. www.szkw.extremal.pl
Piotr Henschke, źr. www.szkw.extremal.pl

Hindukusz
Latem 1974 r. pojechał na I Wyprawę Szczecińskiego Koła Klubu Wysokogórskiego w Hindukusz Wysoki. Kierownikiem był Tadeusz Rewaj, a resztę składu ekspedycji tworzyli Tadeusz Drozd, Jacek Drzymuchow­ski, Bogusław Komarnicki i Włodzimierz Lipiński. Wyprawa dokonała w sumie 10 pierwszych wejść na szczyty o wysokościach powyżej 5000 m oraz dwóch powtórzeń wejść na wierzchołki zdobyte przez wyprawę krakowską w 1971 r. W trakcie tego wyjazdu Henschke uczestniczył w zdobyciu sześciu dziewiczych szczytów:
– 9 sierpnia – Kohe Aual (Kohe Awal, W. 450, 5299 m) – od zachodu, z Drozdem, Lipińskim i Rewajem.
– 18 sierpnia – Kohanhe Szarqui (Kohanhe Sarqui, W. 421, 6300 m) – przez Machrute Safed z lodowca Ye-Saste Rast, z Drozdem, Li­pińskim i Rewajem.
– 25 sierpnia – Kohe Pomerania (W. 425, 5815 m) – od północy ścianą lodową i północno-wschodnią granią, z Drzymuchowskim i Komarnickim.
Kohe Sast Payan (W. 433, 5503 m) – granią od wschodu, z Drzymuchowskim i Komarnickim.
– 26 sierpnia – Dandane Sast Payan (ok. 5300 m) – granią lodową od wschodu, z Drzymuchowskim i Komarnickim.
– 26 sierpnia – Kohe Huszk (Kohe Hosk, W. 434, ok. 5300 m) – granią skalną od wschodu, z Drzymuchowskim i Komarnickim.

Kaukaz
W lipcu 1976 r. wszedł w skład 16-osobowej grupy polskich wspinaczy, uczestniczących w międzynarodowym obozie al­pinistycznym „Kaukaz-76”. W trakcie wyjazdu wszedł na:
– 6 lipca – Dżantugan (3991 m) – granią południowo-zachodnią z zejściem wschodnią granią, razem z Rewajem, Łukaszem Jezierskim, Leszkiem Kanigowskim, Janem Palejczykiem i Leonem Pobie­żynem.
– 10-14 lipca – Donguzorun (4454 m) – północno-wschodnią granią, z Rewajem, Jezierskim, Kanigowski, Palejczykiem i Pobieżynem.
Elbrus – wierzchołek zachodni (5642 m) i wschodni (5621 m), wspólnie ze Stefanem Czeczko i Pobieżynem.

Turcja
W sierpniu 1978 r. pojechał na wspieraną przez PTTK wyprawę w rejon gór Tatos. Kierownikiem był Stefan Matalewski, ponadto w skład ekspedycji weszli Józef Bryła, Jerzy Budkowski, Bolesław Komarnicki i Andrzej Woźnicki. Wspólnie z Budkowskim dokonał pierwszego przejścia filara północnej ściany Mezevit (ok. 3500 m) oraz przetrawersował Kačkaru.

Himalaje
We wrześniu 1983 r. pokierował wyprawą w rejon południowego kotła Annapurny. W trekkingu udział wzięli także Andrzej Płochocki, Lech Pobiarżyn i Michał Sośnicki. Zespół dokonał wejścia na Tent Peak (5663 m) oraz podjęto próbę zdobycia Glacier Dome (7100 m), osiągając wysokość 6900 m.

Na jesieni 1984 r., ponownie jako kierownik, pojechał w Himalaje Kaszmiru, w rejon Nun Kun. Do składu wyprawy weszli Józef Bryła, Jerzy Budkowski, Tadeusz Niedźwiedź i Wojciech Puławski. Nie udało się zrealizować celu, jakim było wejście na Nun Kun (7135 m), zebrali natomiast informacje o rejonie.

Jesienią 1988 r. wyjechał w zespole z Krystyną Bałut do Nepalu. 16 października wszedł w stylu alpejskim na ośmiotysięcznik Czo Oyu (8153 m) i tym samym stał się pierwszym członkiem Szczecińskiego Klubu Wysokogórskiego, który stanął na ośmiotysięczniku oraz ustanowił nowy rekord wysokości klubu. Było to jednak wejście nielegalne.

Ponownie w Himalaje wrócił wiosną następnego roku. Także i tym razem towarzyszyła mu Bałut. Zespół dokonał rekonesansu w rejonie Annapurny, weszli wówczas na przełęcz Namun (5780 m) oraz obeszli Annapurnę dookoła przez przełęcz Thorong (5450 m). Następnie na jesieni pokierował wyprawą na Glacier Dome. W skład ekspedycji weszli Bałut, Tadeusz Kajewski, Andrzej Makowczyński i Zbigniew Mikołajczyk. W trakcie tego wyjazdu czworo alpinistów (bez Kajewskiego) weszło na Tent Peak, a następnie 26 października stanęli na Glacier Dome. Dokonali tego w stylu alpejskim.

Dwukrotnie brał udział w wyprawie na Sziszapangmę. Pierwszy raz na jesieni 1997 r., pokierował wówczas dziewięcioosobową ekspedycją, w skład której weszli Wojciech Bogusławski, Jerzy Budkowski, Sławomir Jabłoński, Jerzy Kawiak, Dominik Pilip, Andrzej Płochocki, Stefan Więckowski i Robert Wieczkowski. Zdobycie szczytu uniemożliwiła zła pogoda i kończący się termin zezwolenia. Druga próba przypadła na wiosnę 1999 r. Wtedy to wyruszyła w Himalaje gdańsko-szczecińska wyprawa, która tym razem zakończyła się sukcesem. 22 kwietnia Henschke stanął na wierzchołku Sziszapangmy Central (8007 m), stając się pierwszym szczecinianinem mającym na koncie dwa wejścia na szczyty ośmiotysięczne.

W 2001 r. ponownie wziął udział w gdańsko-szczecińskiej wyprawie, której za cel obrano szczyt Manaslu (8163 m). Niestety tym razem szczęście nie dopisało, zła pogoda uniemożliwiła osiągnięcie wierzchołka.

Andy
Na przełomie roku 1985 i 1986 r. kierował czteroosobową wyprawą klubową w Andy. W czasie tego wyjazdu wspiął się na najwyższy szczyt Ameryki - ­ Aconcaguę (6959 m) oraz dokonał pierwszego polskiego wejścia na Tupungato (6550 m).

Tienszan
W 1991 r. odbyła się szczecińsko-krakowsko-łódzka wyprawa w góry Tienszanu, w trakcie której Henschke wraz z Bałut wspinał się na siedmiotysięcznik Khan Tengri.

Jest członkiem honorowym Szczecińskiego Klubu Wysokogórskiego, w którym na przestrzeni lat pełnił różne funkcje: skarbnika, członka zarządu, prezesa (1980-1985) i wiceprezesa ds. sportowych.

Ożenił się ze swoją partnerką wspinaczkową, Krystyną Bałut. Od 1996 r. prowadzą firmę, organizującą w terenach górskich imprezy i zajęcia z zakresu turystyki kwalifikowanej i sportów ekstremalnych.

Anna Makowska

Źródła:
- Wielka Encyklopedia Gór i Alpinizmu tom VI, Wydawnictwo Stapis
- Taternik 3/1975
- Taternik 3/1976
- www.szkw.extremal.pl