Najwyższym szczytem w tych górach jest Dziumbier (2043 m n.p.m.)

Kiedy przekroczymy granicę polsko-słowacką na Łysej Polanie i po prawej stronie zaczniemy podziwiać fantastyczne widoki tatrzańskie, po pewnym czasie, po lewej stronie wyłania się kolejne, długie i rozległe pasmo górskie. Mowa tu o Tatrach Niżnych.

Tatry Niżne (słow. Nízke Tatry, węg. Alacsony-Tátra, niem. Niedere Tatra) to pasmo górskie w Karpatach Zachodnich na Słowacji.
Jeśli spojrzeć z Czerwonych Wierchów na południe (szczególnie podczas ładnego, przejrzystego poranka), wzrok zawadzi o wał górski na horyzoncie. Ciągnie się on równolegle i miejscami jest pospiętrzany. To właśnie Niżne Tatry - Niskie Tatry.
Dzielą się one na dwie części:
- zachodnią – jest większą i skupiającą wszystkie szczyty przekraczające 2000 m n,p.m.. – tzw. Ďumbierske Tatry,
- wschodnią – niższa i nieco mniej rozległa – tzw. Kráľovohoľské Tatry.

Obie te części rozdziela ważna komunikacyjnie przełęcz Čertovica.
Najwyższym szczytem w tych górach jest Dziumbier (2043 m n.p.m.)
Niskie Tatry to wyśmienity rejon na wielodniowe wędrówki. Najbardziej godne polecenia jest przejście całej pięknej grani Niskich Tatr. Łańcuch ten ciągnie się bowiem wzdłuż linii wschód-zachód przez 80 km od przełęczy Vernár na wschodzie, która łączy Niskie Tatry ze Słowackim Rajem aż do Doliny Korytnickiej na zachodzie.

Grzbiet Niskich Tatr przecięty jest niemal w połowie przez Certovicką Przełęcz (Sedlo Certovica), która dzieli je na dwie części:
wschodnia, jest łagodniejsza, krajobrazem przypomina morze, bieszczadzkie połoniny,
zachodnia część ma bardziej alpejską rzeźbę. Wypiętrzenie potraktowane zostało w czwartorzędzie lodowcem, który topniejąc zostawił północne zbocza poorane żlebami, skalistymi żebrami opadające do polodowcowych dolin.
Złożona, niejednorodna budowa geologiczna całego tego rejonu ma duży wpływ na krajobraz okolicy i tutejszą przyrodę.
Znajduje się tu zarówno najdłuższa jaskinia Słowacji – Demänovský jaskynný systém, jak i najgłębsza – Systém Hipmanových jaskýň.
Jeśli chodzi o roślinność, w Niżnych Tatrach występuje piętrowy układ roślinności gdzie około 67% powierzchni pokryte jest lasami dolnoreglowymi i górnoreglowymi. W partiach grzbietowych rozciąga się piętro kosodrzewiny.
Gdy zaś mowa o świecie zwierząt:
Największym drapieżnikiem jest tutaj niedźwiedź brunatny. Oprócz niego występują też wilki, rysie, jelenie, a w niższych partiach sarny i dziki. W najwyższych partiach gór spotkać można też kozice, świstaki i orły.
Niżne Tatry są górami licznie odwiedzanymi, przy czym większość ruchu turystycznego i narciarskiego koncentruje się jedynie w wybranych, niewielkich powierzchniowo obszarach. Infrastruktura turystyczna jest w tych miejscach dobrze rozbudowana, natomiast przeważająca część gór pozostaje względnie dzika i niezagospodarowana. Zdecydowanie najliczniej odwiedzana, zarówno latem jak i zimą, jest Dolina Demianowska.
Generalnie, należy podkreślić bardzo gęstą i dobrze zorganizowaną sieć szlaków turystycznych oraz narciarskich. Do zwiedzania udostępniono też szereg jaskiń. Baza noclegowa „na dole gór” funkcjonuje również bardzo sprawnie i prawidłowo. Każdy (bez względu na „grubość portfela”) powinien znaleźć coś dla siebie.
Na całym obszarze Niżnych Tatr znajdują się jednak tylko trzy schroniska turystyczne.
Na terenie Niżnych Tatr utworzono największy park narodowy na Słowacji. Swoim zasięgiem obejmuje tereny między Wagiem, a Hronem.
Na jego terenie znajdują się bunkry z czasów II wojny gdzie Słowacy prowadzili walkę z żołnierzami niemieckimi i kto chce może je śmiało, bez przeszkód odwiedzić.


 

 

Bartosz Michalak

Źródła:
https://www.portalgorski.pl/,
Wikipedia.