Ten wybitny wierzchołek w grani głównej Tatr, jest najwyższym szczytem w polskiej części Tatr Zachodnich, a jednocześnie bardzo łatwo dostępnym. Starorobociański Wierch, dawniej nazywany Klinem czy Wysokim Wierchem (2176 m n.p.m.)

Starorobociański Wierch (słow. Klin, Vysoký vrch)

Starorobociański Wierch to szczyt w grani głównej Tatr, po której biegnie granica polsko-słowacka. Od sąsiedniego w tej grani na zachód szczytu Kończystego Wierchu oddzielony jest Starorobociańską Przełęczą. W kierunku na wschód sąsiaduje z niewybitnym szczytem zwanym Siwym Zwornikiem, oddzielony od niego Gaborową Przełęczą.

Starorobociański Wierch – widok ze stoków Kończystego Wierchu. Widoczny rów grzbietowy (źródło: Wikipedia, autor: Jerzy Opioła)

Ma kształt piramidy. Jest zbudowany z białych granitów i łupków krystalicznych.

Wyróżnia się tu ściana północna- ok. 500 m wys.

Stokami Starorobociańskiego Wierchu schodzą w zimie potężne lawiny.

Turystyka:

Jak już to zostało wskazane, Starorobociański Wierch to wybitny, ale i jeden z najłatwiej dostępnych szczytów tatrzańskich.
Na wierzchołek wejść można różnymi trasami. Najbardziej popularne od polskiej strony to:
-szlaki turystyczne od schroniska PTTK na Hali Ornak;
-szlaki z Doliny Chochołowskiej.
Po stronie słłowackiej, na wierzchołek prowadzą szlaki od Doliny Mroczkowej i Jamnickiej.

Historia:

Za pierwszego zdobywcę szczytu uważa się szwedzkiego przyrodnika Görana Wahlenberga, który w 1813 pomierzył jego wysokość.

Pierwsze wejście zimowe przypisywane jest narciarzom ZON w 1910 r.

Starorobociański Wierch z Trzydniowiańskiego Wierchu (źródło: Wikipedia, autor: Krzysztof Dudzik)

Cekawostki:

Znajdujący się niemal w połowie łańcucha Tatr i "dominujący wyglądem" nad innymi w okolicy górami Starorobociański Wierch, to doskonały punkt widokowy. Panorama z jego szczytu obejmuje zarówno Tatry Zachodnie, jak i Wysokie. Szczególnie imponująco wyglądają stąd: Bystra z Błyszczem, Kamienista, Ciemniak, Rohacze.

Nazwa szczytu pochodzi od dawnej Hali Stara Robota, położonej w Dolinie Starorobociańskiej, będącej największym z odgałęzień Doliny Chochołowskiej. Oznacza nieczynne wyrobiska– a w dolinie tej wydobywano rudę żelaza prawdopodobnie już w XVI w. (spółka z udziałem Zygmunta I Starego). Zaczęto tu eksploatować także piryt. Obecnie znależć tu można 12 zawalonych sztalni i zarys budynku.

Znajduje się tutaj także tzw. Młynisko- ślady młyna do kruszenia rudy.

Bartosz Michalak

ŹRÓDŁA:

- "Tatry wysokie- przewodnik taternicki", W. H. Paryski, Warszawa 1984;
- "Wielka Encyklopedia Tatrzańska", Z. i W Paryscy, Poznań 2004;
- “Najpiękniejsze szczyty tatrzańskie”, J. Kurczab, M. Wołoszyński, Warszawa 1991;
- "Tatry Polskie- przewodnik", J. Nyka, Latchoczew 2002.