Zapraszamy na "wirtualną wycieczkę" na jeden z najwyższych szczytów polskiej części Tatr Zachodnich.

Wołowiec (2064 m n.p.m.) (słow. Volovec)

Jest zwornikiem dla trzech grani:
-od wschodu grani głównej z Jarząbczym Wierchem i Łopatą;
-od południowej strony grani głównej z Rohaczami oraz;
-biegnącej w północnym kierunku bocznej północnej grani Wołowca przez Rakoń i Grzesia do Bobrowca.

Wołowiec, fot: portalgorski.pl

Wołowiec, fot: portalgorski.pl

Wznosi się nad dolinami: Chochołowską, Rohacką i Jamnicką. Od Rohacza Ostrego oddziela go Jamnicka Przełęcz (1908 m n.p.m.), od Łopaty Dziurawa Przełęcz (1827 m n.p.m.),a od Rakonia przełęcz Zawracie (1863 m n.p.m.).

Jego kształt to kopulasty masyw zbudowany z silnie zdeformowanych skał metamorficznych (alaskity i mylonity). Mocno widoczne wcześniejszych ruchów alpejskich.

Turystyka:

Z dość obszernego i płaskiego wierzchołka roztacza się bardzo rozległy widok. Należy do najwspanialszych widokowo miejsc w polskich Tatrach Zachodnich. Dostrzec tu można też niektóre wierzchołki szczytów Tatr Wysokich czy, po drugiej stronie, Babią Górę i Zalew Orawski.

Janusz Chmielowski w 1898 pisał: „Widok ze szczytu Wołowca jest nadzwyczaj interesujący (...), ku południowemu zachodowi wachlarzowato rozłożona grupa urwistych Rohaczów (...), ku wschodowi Tatry Wysokie przedstawiające się jakby olbrzymia wyspa skalista...”. Na północno-zachodnim horyzoncie widoczna jest Babia Góra. W zachodnim kierunku widok na leżące poniżej Rohackie Stawy.

Przez szczyt przechodzą dwa szlaki turystyczne, trzeci dołącza do niebieskiego na północnym grzbiecie.
Na szczycie odbywa się masowy ruch turystyczny- szczególnie od strony słowackiej i od wybudowania w latach 1968–1970 szosy Zuberzec – Zwierówka, która dochodzi do stóp Rakonia i Wołowca. Skutkiem tego jest tzw. erozja turystyczna wokół szczytu.

Historia:

Pierwszego, odnotowanego wejścia zimą dokonano w 1906 r. (Imre Barcza i inni- taternicy węgierscy).

Ciekawostki:

Dawniej na stokach Wołowca prowadzono wypas. Stoki położone na polskiej stronie wchodziły w skład Hali Chochołowskiej.
Góra jest ostoją dla kozic. Piarżyska po północnej stronie szczytu zamieszkują świstaki.

Przez polskich pasterzy szczyt ten nazywany był przeważnie Hrubym Wierchem. Taką nazwę tego szczytu podaje Ludwik Zejszner, który utrzymywał stałe kontakty z ludnością góralską. Słowaccy pasterze nazywali go natomiast Wołowcem i ta nazwa zwyciężyła.

Z rzadkich w Polsce gatunków roślin stwierdzono występowanie takich gatunków, jak: mietlica alpejska, saussurea wielkogłowa, turzyca Lachenala, ukwap karpacki, wierzba szwajcarska.

{youtube}d5B6uobsJxM{/youtube}
{youtube}GUOuXnLsDiM{/youtube}

ŹRÓDŁA:

- "Wielka Encyklopedia Tatrzańska", Z. i W Paryscy, Poznań 2004;
- “Najpiękniejsze szczyty tatrzańskie”, J. Kurczab, M. Wołoszyński, Warszawa 1991;
- "Tatry Polskie- przewodnik", J. Nyka, Latchoczew 2002;
- "Tatry Słowackie- przewodnik", J. Nyka, Latchoczew 2002.