Pieniński Pas Skałkowy to największy rejon wspinaczkowy na Słowacji. 

Chodzi o wąski pas skał – głównie zbudowany z wapieni, margli, łupków ilastych i iłowcach kredowych. Pieniński Pas Skałkowy to po słowacku - Pieninské bradlové pásmo lub Bradlové pásmo.
Cały pas rozciąga się w kształcie łuku – znajdziemy go zarówno w okolicach Wiednia, jak i w Rumunii. Mimo to nie tworzy zwartego masywu górskiego (ponieważ przykrywają go trzeciorzędowe i czwartorzędowe osady). W swojej rzeźbie terenu wyróżniają się wieloma pojedynczymi, odizolowanymi wzniesieniami, które to mają strome zbocza otoczone wąskimi oraz głębokimi dolinami. U nas, w kraju, ów Pas leży na obszarze ok. 50 km długości i w porywach do 6 km szerokości.
Istotne i ważniejsze skałki:
Szeligówka,
Skałka Rogoźniacka,
Ranisberg,
Obłazowa,
Wysokie Skałki.
Kolejne znane formacje skalne w Pieńskim Pasie Skałkowym znajdują się na Słowacji. Pieniński Pas Skałkowy wyróżniał już Stanisław Staszic. Po raz pierwszy natomiast do nauki nazwę tę („Pieniński Pas Skałkowy”) wprowadził węgierski geolog – Melchior Neumayrr. I właśnie! Ciekawa jest również historia geologiczna tego rejonu:
Począwszy od prastarego Oceanu Tetydy i formowania się licznych skał o różnej budowie i strukturze = o wielorakiej odporności;na procesy erozji. Wypiętrzanie się zaś leżących pomiędzy tym Pasem, Karpat Wschodnich i Zachodnich w epoce liocenu i miocenu, spowodowało ściśnięcie tego Pasa, które to również uległo wypiętrzeniu (niejako „z musu” i „przy okazji”).  Wpływ swój na ten rejon miała również magma wylewająca się z wnętrza Ziemi. To właśnie dzięki takiej działalności wulkanicznej w Krościenku czy Szczawnicy powstały złoża wód mineralnych.
W efekcie tych wszystkich przemian geologicznych, a także charakterystycznego położenia (między Zewnętrznymi i Wewnętrznymi Karpatami), można tu obserwować dużą ilość samotnych wierzchołków skalnych.
W obrębie Pienińskiego Pasa Skałkowego między Sromowcami Niżnymi (Polska), a Czerwonym Klasztorem (Słowacja) wjedzie Przełom Dunajca (określany niekiedy również jako Przełom Pieniński). 
Przełom ten to tzw. przełom antecedentny – powstaje on, gdy na drodze rzeki zaczyna tworzyć się wypiętrzenie tektoniczne, a ruch wznoszący jest na tyle wolny, że erozja powoduje wcinanie koryta rzeki w podłoże. Wypiętrzanie staje się na tyle wodne, że rzeka niejako się wcinać w podłoże menadrując, czyli tworząc zakola.
A więc:
Cechą charakterystyczną jest tu zatem występowanie pojedynczych, odizolowanych ostańców/samodzielnych wzniesień. Należy też pamiętać, że chociaż pas ten to polskie Pieniny czy przełom Białki, ale to na Słowacji terenu tego jest znacznie więcej i daje on dużo większe możliwości oraz wrażenia estetyczne.
Można wybrać się stricte „górsko” i „używać” pieszych wycieczek, ale też w celach jedynie krajoznawczych czy zwiedzania (głównie warte zobaczenia są tutejsze zamki!) lub „rowerowo”. A baza noclegowa i pozostałe atrakcje zapewne jeszcze bardziej zachęcają turystów (również tych mniej wprawionych) do odwiedzenia tych miejsc.
Pieniński Pas Skałkowy to największy rejon wspinaczkowy na Słowacji. Znaleźć tu można drogi wspinaczkowe (jedno i wielowyciągowe) o różnych stopniach trudności. Jednak niektóre sektory są wyłączone ze wspinania na czas lęgowy chronionych gatunków ptaków – o szczegółach informują przewodniki i strony internetowe...

Bartek Michalak

Źródła:
http://www.portalgorski.pl/,,
https://www.naukowiec.org/,
https://www.sadeckiwloczykij.eu/,
Wikipedia.