Carlos Carsolio urodził się 4 października 1962 r. w Meksyku. Z wykształcenia jest inżynierem specjalizującym się w geologii, z zawodu przedsiębiorcą i założycielem oraz prezesem firmy „Carsolio”, jednej z największych firm w swojej branży na rynku latynoamerykańskim. Carsolio zarządza także największą w tym rejonie szkołą wspinaczkową i zajmuje się paralotniarstwem.

Można zaryzykować stwierdzenie, że miłość do wspinaczki wyssał wraz z mlekiem matki, która będąc z nim w ciąży i wbrew zaleceniom lekarza, wspięła się na meksykańską górę wulkaniczną Iztaccíhuatl (5220 m).

W młodości podziwiał Hermanna Buhla, później Lynn Hill, Petera Crofta i Jerzego Kukuczkę.

Zaczął wspinać się w Meksyku, gdzie zdobył uśpiony stratowulkan Pico de Orizaba (5636 m), czynny stratowulkan Popocatepetl (5426 m) i Iztaccíhuatl. Na początku lat 80. przeszedł m.in. The Nose na El Capitanie w Yosemite, w Kalifornii.

Pierwszym dużym osiągnięciem Carsolio było pokonanie południowej ściany Aconcagui (6962 m) w Argentynie, najwyższego szczyt obu Ameryk. Dokonał tego w wieku 22 lat, trudną drogą Reinholda Messnera.

W 1990 r., wraz z Andrésem Delgado, dokonał pierwszego meksykańskiego wejścia na Cerro Torre w Patagonii, drogą Cesarego Maestriego (droga przez kompresor).
W 1991 r., ponownie w teamie z Delgado, wspinał się na Ziemi Baffina w Kanadzie.

W Alpach przeszedł Filar Freney na Mont Blanc.

Carlos Carsolio, źr. drytooling.com.plCarlos Carsolio, źr. drytooling.com.pl

Jego pierwszym ośmiotysięcznikiem był Nanga Parbat (8126 m). Zdobył go 13 lipca 1985 r. u boku Jerzego Kukuczki, wraz z polska ekspedycja. Od tej pory, przez kolejne 11 lat, sukcesywnie zdobywał następne najwyższe szczyty na Ziemi, aż w wieku 33 lat, w 1996 r., jako pierwszy człowiek spoza Europy i jednocześnie czwarty człowiek w historii, zdobył Koronę Himalajów i Karakorum. Warto wspomnieć, że był drugim najmłodszym zdobywcą, zaraz po hiszpańskim himalaiście Alberto Iñurrategi. W 1995 r. wszedł na 4 ośmiotysięczniki w ciągu jednego roku.

Etapy zdobywania Korony Himalajów i Karakorum:

13 lipca 1985 – Nanga Parbat, towarzyszyli mu Jerzy Kukuczka, Andrzej Heinrich i Sławomir Łobodziński, kierownikiem wyprawy był Paweł Mularz. Wytyczyli nową drogę na południowo-wschodnim filarze, bez wspomagania tlenem.
18 września 1987 – Sziszapangma, wraz z Wandą Rutkiewicz, Elsa Ávilą, Ramiro Navarretem i Ryszardem Wareckim.
12 października 1988 – Makalu, wejście solowe. Podczas zejścia używał tlenu do celów medycznych. Panowały ciężkie warunki - wiał straszny wiatr i wejście to kosztowało go odmrożenia i obrzęk płuc w czasie powrotu.
13 października 1989 – Everest, poprowadził meksykańską wyprawę na szczyt południowo-wschodnią drogą, było to pierwsze latynoamerykańskie wejście bez użycia butli tlenowych.
12 maja 1992 – Kanczendzonga, prowadził meksykańską wyprawę (do której dołączyli Wanda Rutkiewicz i Arkadiusz Gąsienica-Józkowy), wierzchołek osiągnął samotnie. Na szczyt wyruszył razem z Wandą Rutkiewicz, jednak szli osobno. Późnym popołudniem zdobył szczyt, a w drodze powrotnej spotkał Rutkiewicz. Mimo braku sprzętu biwakowego nie zgodziła się zejść z nim do obozu IV i postanowiła przeczekać noc, by kontynuować wejście następnego dnia. Decyzja ta okazała się tragiczna w skutkach, a Carsolio był ostatnią osobą, która widziała ją żywą, jej ciała nie odnaleziono. Było to drugie przejście drogi od północnej strony.
13 czerwca 1993 – K2, pierwsze latynoamerykańskie wejście na ten szczyt.
26 kwietnia 1994 – Czo Oju, wejście solowe. Ustanowił rekord prędkości: z bazy na szczyt w 18 godzin i 45 minut.
13 maja 1994 – Lhotse, wejście solowe. Ustanowił rekord prędkości – z bazy na szczyt w 23 godziny i 50 minut.
9 lipca 1994 – Broad Peak, jako piąty człowiek zrobił solo nową drogę na ośmiotysięczniku.
29 kwietnia 1995 – Annapurna
15 maja 1995 – Dhaulagiri, solo.
4 lipca 1995 – Gaszerbrum II, wejście solowe.
15 lipca 1995 – Gaszerbrum I (Hidden Peak), w 30 godzin z bazy na szczyt, wraz z m.in. Krzysztofem Wielickim i Jackiem Berbeką
11 maja 1996 – Manaslu.

Carlos Carsolio, jeden z najlepszych himalaistów, jest zwolennikiem stylu alpejskiego. Wszystkie 14 ośmiotysięczników zdobył bez używania dodatkowego tlenu (poza użyciem tlenu do celów medycznych podczas zejścia z Makalu). Znany jest z pokonywania wielkich ścian o dużych trudnościach technicznych, z wytyczania nowych dróg, szybkości, wejść solo. Wspinał się ze swoją obecnie byłą już żoną Elsą Avilą. Także jego brat jest alpinistą. Razem zdobyli szczyt Manaslu.
Ze względu na jego ogromną siłą fizyczną, Jerzy Kukuczka nadał mu przydomek meksykańskiego byka Himalajów. W 1998 r. przeszedł na wspinaczkową emeryturę.

Anna Makowska


Źródła:
"Wielka Encyklopedia Gór i Alpinizmu" tom VI, Wydawnictwo Stapis
"Baffin Island: Climbing Trekking and Skiing", Mark Synnott
Wikipedia
carsolio.com.mx