loading...
Turystyka Górska
Sporty Górskie
loading...
Strefa Outdoor
Kultura
loading...
Kultura

Turystyka

Sport

Sprzęt

Konkursy
Opis literatury poświęconej tematyce K-2.

Poniżej znajduje się lista książek poświęcona K-2. Są to naszym zdaniem najważniejsze i najciekawsze pozycję poświęcone temu himalajskiemu olbrzymowi. Jednak jeśli uważasz, że w spisie brakuje jakiejś ważnej pozycji i chciałbyś się z nami swoją wiedzą podzielić, napisz: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.. Dziękuje. (Literaturę zebrała i opisała Dominika Kowalewska).

Spis opracowanych pozycji:

Walter Bonatti, Moje góry
Jim Curran, K2. Triumf i tragedia
A. Czerwińska, Groza wokół K2
Z. Kowalewski, J. Kurczab, Na szczytach Himalajów

Ponadto polecamy (częściowo o K-2):

Stefano Ardito, Trekking w Himalajach. Przewodnik po najciekawszych trasach
Jerzy Kukuczka, Ostatnia ściana
Mirosław Falco Dąsal, Każdemu jego Everest
Joe Tasker, Dzika arena
Krzysztof Wielicki, Korona Himalajów. 14 x 8000
Karakorum. Polskie wyprawy alpinistyczne, oprac. Z. Kowalewski, A. Paczkowski
Bolesław Chwaściński, Ku niezdobytym szczytom; oraz ciekawostki na temat K-2. (Opracował Sławek, Góral Świętokrzyski - K612 z pl.rec.gory)
Jan Kazimierz Dorawski, Człowiek zdobywa Himalaje. (Opracował Sławek, Góral Świętokrzyski - K612 z pl.rec.gory)
Jerzy Kukuczka, Na szczytach świata
red. Audrey Salkeld, Jak zdobyć najpiękniejsze góry świata. Poradnik dla turystów wysokogórskich i alpinistów
Jan Kiełkowski, K2 and Northern Baltoro Mustagh
Richard Sale, John Cleare (słowo wstępne - Krzysztof Wielicki), Korona Himalajów
Artykuły o tematyce K-2


Walter Bonatti, Moje góry

Autora tej książki nie trzeba nikomu przedstawiać. Przejścia północnej ściany Grandes Jorasses, wschodniej Grand Capucin, czy spektakularne samotne zdobycie południowo-zachodniego filaru Dru na stałe wpisały nazwisko Bonattiego w historię światowego himalaizmu (w opisywanej książce znajdziecie sprawozdania autora z tych, a także wielu innych jego wypraw).
W 1954 r. brał On także udział w pierwszej zwycięskiej wyprawie na K2. Sam Bonatti nie osiągnął szczytu. 31-go lipca jako pierwsi ludzie na wierzchołku stanęli A. Compagnoni i L. Lacedelli. Jednak sukces ten zawdzięczali w dużej mierze pomocy i poświęceniu zespołu Gallotti - Bonatti, którzy wynieśli aparaty i butle tlenowe niezbędne dla zespołu szturmującego. Heroizm ich czynu omal nie skończył się tragicznie dla Bonattiego, który spędził wraz z Szerpą Mahdim koszmarną noc na wysokości ośmiu tysięcy metrów, bez sprzętu biwakowego, bez jedzenia i picia.
W książce znajduje się opis wydarzeń z ostatnich obozów na K2, podczas wyprawy, o której Bonatti pisał: "Potem przyszły dwa miesiące katorżniczego szturmu na szczyt, w atmosferze ciągłych trudności, krańcowego cierpienia, którego punktem kulminacyjnym była śmierć biednego Puchoza, potem nieubłagany monsun i wreszcie biwak w nocy z 31 lipca na 1 sierpnia na wysokości ośmiu tysięcy metrów. Krótko mówiąc, wyniosłem z K2 ciężar ogromnych doświadczeń, powiedziałbym, może zbyt trudnych na moje lata"* (Bonatti podczas wyprawy miał 24 lata).

W. Bonatti, Moje góry, przeł. B. Norton, Iskry, Warszawa 1967.
*Tamże, s. 59.



Jim Curran, K2. Triumf i tragedia

Lato 1986 r. było jednym z najtragiczniejszych sezonów w historii alpinizmu światowego. Wówczas, podczas zdobywania K2 zginęło łącznie 13 osób z działających pod górą dziewięciu wypraw. Jim Curran, naoczny świadek, ale i czynny uczestnik owego <> podjął próbę opisania i przeanalizowania tamtych straszliwych wydarzeń. Autor - który pełnił rolę filmowca i dokumentalisty brytyjskiej wyprawy - z reporterską fachowością i skrupulatnością opisuje fakty z 1986 r.: własne zdobycie K2, akcje ratunkowe po innych alpinistów, codzienne życie bazowe... Ale choć książka pisana była przez zawodowca, nie brak w niej emocji i osobistych refleksji, zwłaszcza związanych z tragiczną śmiercią przyjaciela autora - Ala Rouse.
Tytułowe -triumf i tragedia- przeplatają się w książce, do której tekst mogło napisać tylko samo życie; ale wówczas to życie było chyba bardziej tragiczne, niż triumfalne...

Jim Curran, K2. Triumf i tragedia, przeł. M. i Z. Białasowie, Studencka Oficyna Wydawnicza Zrzeszenia Studentów Polskich ALMAPRESS, Czeladź 1989.



A. Czerwińska, Groza wokół K2

Książka A. Czerwińskiej to druga obok K2. Triumf i tragedia Jima Currana pozycja poświęcona tragicznym wydarzeniom spod K2 1 1986 r. Przypomnijmy, że wśród trzynastu ofiar góry znalazło się wówczas Polka i dwóch Polaków: Dobrosława "Mrówka" Wolf, Tadeusz Piotrowski i Wojciech Wróż. Wszyscy Oni byli doświadczonymi alpinistami, wszyscy do ostatniej chwili walczyli z żywiołem K2.
Groza wokół K2 to wyjątkowa pozycja - pisana przez osobę, która uczestniczyła w tych tragicznych wydarzeniach, ale jednocześnie potrafiła - wyjść poza nie -, - stanąć ponad nimi -. A. Czerwińskiej udało się bowiem nie tylko spisać suche fakty. Autorka z wyczuciem i wrażliwością opisała w książce całą gamę emocji i uczuć, atmosferę tamtych dni. To pozycja o bardzo dużym znaczeniu nie tylko poznawczym, ale także literackim i psychologicznym.

A. Czerwińska, Groza wokół K2, Wydawnictwo Sport i Turystyka, Warszawa 1990.



Z. Kowalewski, J. Kurczab, Na szczytach Himalajów

Zarówno Z. Kowalewski jak i J. Kurczab należą już do klasyków polskiej literatury alpinistycznej. Ich ogromna wiedza, rzetelność w przedstawianiu wydarzeń oraz umiejętność wydobywania interesujących i mało znanych wątków z historii eksploracji gór zasługują na uwagę. Na szczytach Himalajów to ponad 400-tu stronicowe dzieło poświęcone najwyższym górom świata; od wiadomości geograficznych, poprzez opisy pierwszych podróży w ten region świata aż do współczesnych prób zdobycia himalajskich szczytów; co ważne, nie tylko tych najwyższych, gdyż obok Annapurny czy K2 znajdują się tu opisy tzw. wysokich siedmiotysięczników (min. Chogolisa, Nanda Devi, Shisparé) oraz szklanych gór himalajskich (min. Trango Tower, Jannu, Amai Dablang). To prawdziwe kompendium wiedzy, nie tylko z zakresu K2.

Z. Kowalewski, J. Kurczab, Na szczytach Himalajów, Wydawnictwo Sport i Turystyka, Warszawa 1983.



Stefano Ardito, Trekking w Himalajach. Przewodnik po najciekawszych trasach

Jak sugeruje sam tytuł, jest to przewodnik przeznaczony dla tych, którzy swoją przygodę z Himalajami chcieliby rozpocząć od trekkingu w najwyższych górach świata. Jedna z opisywanych w książce tras wiedzie od Askole do Bazy pod K2. Po drodze na trekkersa czekają takie wrażenia jak trawers lodowca Biafo, noclegi - a to w uroczej oazie Paiju, a to na środku surowego lodowca Baltoro - czy wreszcie zamagania ze szczelinami lodowca Godwin Austen. Nagrodami na poszczególnych etapach trasy są widoki na takie szczyty jak: Paiju Peak, turnie Trango, Broad Peak, Gasherbrum IV, Masherbrum, Biarched, Chogolisa, czy Golden Throne. Ukoronowaniem całego trudu jest oczywiście widok doskonałego w swych proporcjach K2.
Książka zawiera wiele cennych informacji praktycznych, jak np. czas potrzebny do przebycia poszczególnych tras, stopnie trudności i przewyższenia do przebycia, sprzęt jaki należy zabrać ze sobą. Znajduje się tu także wykaz adresów polskich i zagranicznych (Nepal, Indie, Chiny, Pakistan i Tybet) agencji turystycznych i tekkingowych oraz adresy polskkich ambasad w Pakistanie i Indiach.

Stefano Ardito, Trekking w Himalajach. Przewodnik po najciekawszych trasach, przeł. K. Palmowska, Wydawnictwo ARS POLONA, Warszawa 2001.



Jerzy Kukuczka, Ostatnia ściana

Jest to album z prywatnego archiwum Jerzego Kukuczki , wydany w dziesiątą rocznicę śmierci tego wybitnego polskiego alpinisty. Zawiera min. materiały z ostatniej drogi J. Kukuczki, drogi południową ścianą Lhotse, zakończonej tragiczną śmiercią 24-go października 1989 r.
W części poświęconej K2 znajduje się dokumentacja z próby wejścia na K2 w 1982 r. oraz ze zdobycia w 1986 r. południowej ściany tej góry. Zdobycia, które T. Piotrowski okupił własnym życiem.

Jerzy Kukuczka, Ostatnia ściana, Agencja Reklamowa KOMPLET, Katowice 1999 r.



Mirosław Falco Dąsal, Każdemu jego Everest

Mirosław Falco Dąsal należy do grona alpinistów, których twórczość literacka spotkała się z ogromnym zainteresowaniem. Jako pisarz Falco ma grono wielbicieli, do których ja, szczerze powiedziawszy nie zaliczam się. Niemniej, Każdemu jego Everest jest książką godną polecenia nie tylko ze względu na odmienność stylu wypowiedzi autora, ale także z uwagi na opisywane tam wydarzenia i fakty z wypraw, w jakich autor brał udział.
Rozdział poświęcony K2 opisuje próbę zimowego zdobycia tej góry na przełomie 1987 i 1988 roku. Słynna polsko - kanadyjsko - brytyjska wyprawa, kierowana przez Andrzeja Zawadę nie odniosła jednakże sukcesu. Mimo, iż w przedsięwzięciu brało udział wielu znakomitych alpinistów i że poświęcono na nie ogromne środki finansowe, nikt nie wszedł na wierzchołek K2. Jaka była tego przyczyna? Czy tylko obiektywne czynniki - takie jak niesprzyjająca pogoda - doprowadziły do klęski? A może był to wynik złej organizacji, problemów logistycznych, nadmiaru indywidualistów, nie chcących działać na rzecz wspólnej wygranej? Falco przedstawia swoją ocenę tamtych wydarzeń. Ocenę krytyczną, może chwilami zbyt skrają, ale chyba szczerą.

M. F. Dąsal, Każdemu jego Everest, Wydawnictwo At Publications, Londyn - Kraków 1994 r.



Joe Tasker, Dzika arena

"Chodzenie w góry jest dla wielu niezrozumiałe, a chodzący nie potrafią im tego wytłumaczyć, bo jest to trudne. Tylko tym, których coś ciągnie w podobny sposób, nie trzeba tego wyjaśniać".* Wbrew tym słowom Tasker w swojej książce wyjaśnia i to w sposób wyjątkowy, na czym polega magia gór. Ten znakomity alpinista ciekawie i inspirująco opowiada o przygotowaniach i wyprawach na różne szczyty, o swoich towarzyszach, przyjaciołach i o emocjach, jakie towarzyszą wspinaniu. Tasker był znakomitym psychologiem, który każdą osobę potrafił opisać w sposób tak plastyczny, że podczas czytania jego książek odnosi się wrażenie, że P. Boardmana, D. Renshawa czy D. Scotta poznało się samemu.
W Dzikiej arenie Tasker opisuje między innymi dwie nieudane próby zdobycia K2. Pierwsza w 1978 roku skończyła się tragiczną śmiercią Nicka Escourta, po której członkowie wyprawy, kierowanej przez Chrisa Boningtona, postanowili zaprzestać dalszej akcji górskiej. Druga wyprawa - odbyta w dwa lata później - niemal nie zakończyła się równie tragicznie. Po straszliwych biwakach w odległości 450 metrów od szczytu, Tasker i jego dwaj towarzysze przeżyli tragiczny trzydniowy powrót do bazy. Powrót, który na ich psychice pozostawił trwałe piętno, a ich organizmy doprowadził na skraj wyczerpania.
Tasker to wyjątkowy literat i cokolwiek by o nim nie napisać, zabrzmi trywialnie. Dziką arenę przeczytajcie koniecznie.

J. Tasker, Dzika arena, tłum. M. Głogoczowski, Wydawnictwo PiT, Kraków.
*Tamże, s. 293



Krzysztof Wielicki, Korona Himalajów. 14 x 8000

Jest to nie tyle książka, co raczej - jak pisze sam autor - "niemal sprawozdanie fotograficzno-faktograficzne obejmujące moją działalność w górach wysokich, której uwieńczeniem jest Korona Himalajów"*. Przepiękne zdjęcia rażące spokojem i dostojeństwem przedstawianych na nich olbrzymów, takich jak Broad Peak, Lhotse czy Cho Oyu przeplatają się z fotografiami dokumentującymi grozę i liczne tragedie, jakich doświadczyli uczestnicy wypraw na poszczególne ośmiotysięczniki. Ponadto znajdziecie tu zdjęcia polskich i zagranicznych himalaistów, którzy brali udział w zdobywaniu najwyższych szczytów świata, mapy rejonów wszystkich ośmiotysięczników, a także liczne ciekawostki (min. zdjęcie oficjalnego zaświadczenia o zdobyciu Moun Everestu zimą 1979/1980 r. wydane Polakom przez rząd nepalski).
Rozdział poświęcony K2 opisuje historię jego zdobywania, a także osobiste zmagania autora ze stokami tej góry, uwieńczone ostatecznym sukcesem 10-go sierpnia 1996 r.

Krzysztof Wielicki, Korona Himalajów. 14 x 8000, Wydawnictwo ATI, Kraków 1997 r.
*Tamże, s. 5



Karakorum. Polskie wyprawy alpinistyczne, oprac. Z. Kowalewski, A. Paczkowski

Jest to sprawozdawczo-historyczny album poświęcony działalności Polaków w rejonie Karakorum. Znajdują się tu min. opis próby zdobycia nową trudną drogą K2 oraz meksykańsko-polskiej wyprawy na ten szczyt w 1982 r. (także zakończonej niepowodzeniem). Na uwagę zasługuje także opracowanie dotyczące działającej równolegle do męskiej kobiecej (pod kierownictwem W. Rutkiewicz) wyprawy w 1982 r.; wyprawy, która skończyła się śmiercią Haliny Krüger-Syrokomskiej, po nagłej chorobie w obozie II na Żebrze Abruzzich.

Karakorum. Polskie wyprawy alpinistyczne, oprac. Z. Kowalewski, A. Paczkowski, Wydawnictwo Sport i Turystyka, Warszawa 1986.



Bolesław Chwaściński, Ku niezdobytym szczytom

Opisy pierwszych wejść i innych wypraw z lat1786-1956 na: Mont Blanc (1786r.), Elbrus (1829r.), Matterhorn (1865r.), Ostry Szczyt w Tatrach (1902r.), Pik Komunizma (1933r.), Mount Everest (1953r.), Nanga Parbat (1953r.), K2 (1953r.), Pik Pobiedy (1956r.). Ilustrowana cz-b zdjęciami, sporo mapek i szkiców, skorowidz osób, literatura źródłowa do każdego rozdziału. Solidne źródło informacji. Cytat ze wstępu: "Książka opisuje góry i ludzi, dzieje odkrycia szczytów, ich pomiarów i cząsto poszukiwań po dokonaniu pomiarów. Mówi o ludziach biorących udział w wyprawach na te szczyty nie tylko jako o alpinistach, ale także w miarę możności jako o ludziach: co odczuwali stojąc na szczycie, kim i jacy byli, jakie były ich dalsze dzieje."
Ciekawostka: K2 został odkryty i zmierzony niezależnie od Anglików (kpt. T.G. Montgomerie, 1857r.) przez kpt. Bronisława Grąbczewskiego (w służbie rosyjskiej) w 1889 roku. Grąbczewski nadał szczytowi nazwę Cesarzewicza Mikołaja. Rosyjski sztab generalny używał już map Karakorum wykonanych przez brytyjczyków, na których widniała już nazwa K2 i propozycja się nie przyjęła. Pomiaru dokonał z użyciem barometru (dla wyznaczenia bazy) i sekstansu. Uzyskany przez niego wynik 8534m jest całkiem niezły, zważywszy na wynik pomiarów angielskich będący uśrednieniem 9 pomiarów (od 8591m do 8619m) z róznych stanowsk i wynoszący 8611m. ("Na szczytach Himalajów", "Ku nie zdobytym szczytom").
Co do nazw Czogori i Lamba Pahar (wg. Chwaścińskiego to nazwa w urzędowym języku Pakistanu, urdu): krajowcy nie znają tych nazw - dowiadują się od nich od tragarzy wyprawowych. W miejscowych językach powstała jeszcze jedna, nowa nazwa: Keczu (od wymowy K2 w j. angielskim: Kejtu) lub Czeku. Istnieje również wariant Keczu Kangri, czyli K2 Lodowa Góra ("Ku nie zdobytym szczytom").

Bolesław Chwaściński, Ku niezdobytym szczytom, Wydawnictwo Sport i Turystyka, Warszawa 1987.



Jan Kazimierz Dorawski, Człowiek zdobywa Himalaje

Wspaniała książka, którą kiedyś wielokrotnie czytałem, ale niestety już w końcu lat 70-tych nie do nabycia: "Człowiek zdobywa Himalaje" Jana Kazimierza Dorawskiego. Nawiązuje do niej "Na szczytach Himalajów" Kowalewskiego&Kurczaba, gdzie we wstępie autorzy przywołują wspomnianą pozycję jako źródło inspiracji i wskazują na własne dzieło jako kontynuację pracy Dorawskiego.

Jan Kazimierz Dorawski, Człowiek zdobywa Himalaje, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1957.



Jerzy Kukuczka, Na szczytach świata

Jest to książka - wywiad spisana i opracowana przez Tadeusza Malanowskiego. Kukuczka opowiada w niej o swoich pierwszych krokach w górach (Tatry, potem Alpy, Himalaje), o swoich partnerach oraz o pasji, jaką stanowiło dla niego wspinanie.
W części poświęconej K2 oczywiście najwięcej miejsca poświęcono tragicznym wydarzeniom z 1986 roku i kwestii doboru i wzajemnej odpowiedzialności partnerów. Kukuczka szczerze i otwarcie opowiada o swoich porażkach, słabościach, o śmierci ludzi, z którymi razem wychodził w góry, a wracał już sam... . Książka naprawdę warta polecenia.

Jerzy Kukuczka, Na szczytach świata, spisał i opracował J. Malanowski, Krajowa Agencja Wydawnicza, Katowice 1990 r.



red. Audrey Salkeld, Jak zdobyć najpiękniejsze góry świata. Poradnik dla turystów wysokogórskich i alpinistów

W tym poradniku znajdziecie artykuły i wspomnienia z wypraw wielu znanych alpinistów (min. V. Saundersa, J. Currana, K. Diembergera, czy D. Scotta) w góry całego świata: od Kraju Kwitnącej Wiśni, poprzez Norwegię i Kanadę, aż po Kenię. Przy opisie każdego szczytu zawarte jest kalendarium prób i ważniejszych zdobyć, a także opisy dróg wspinaczkowych wraz z zaznaczeniem ich na zdjęciach. Oczywiście, jak w każdym przewodniku zawarto także informacje praktyczne w rodzaju: jakie wyposażenie należy ze sobą zabrać, gdzie starać się o pozwolenie na atak, na co trzeba zwrócić szczególną uwagę.
W części poświęconej K2 oprócz informacji praktycznych znajdziecie także wspomnienia Barry'ego Blanchard z nieudanej próby zdobycia tej góry. Bardzo wymowne jest zakończenie, w którym Blanchard pisze: "Ludzie stale mnie pytają, czy mam zamiar wspinać się jeszcze na K2. Odpowiadam, że wrócę tam po czterdziestce, gdy będę już znudzony i lepiej będę znosił cierpienie. Wspinaczom zaś chciałbym dać radę: jeżeli widzicie nadciągającą burzę, rzucajcie wszystko i ratujcie wasze życie. Nie wahajcie się... uciekajcie!"*

red. Audrey Salkeld, Jak zdobyć najpiękniejsze góry świata. Poradnik dla turystów wysokogórskich i alpinistów, przeł. T. Kliś, A. Kuś, J. Michalski, Wydawnictwo Galaktyka, Łódź.
*Tamże, s. 225



Jan Kiełkowski, K2 and Northern Baltoro Mustagh

Książka napisana w języku angielskim. Zawiera mnóstwo informacji na temat rejonu, dróg i historii zdobycia K2, a także innych okolicznych szczytów. Każdy, kto poważnie myśli o zdobywaniu Chogori lub chociażby tylko o trekkingu w te rejony nie może nie zapoznać się z tą pozycją.

Jan Kiełkowski, K2 and Northern Baltoro Mustagh, Wydawnictwo Explo, Gliwice 1997 r.



Richard Sale, John Cleare (słowo wstępne - Krzysztof Wielicki), Korona Himalajów

Bliżej nieba czy piekła? Historia zdobycia najwyższych gór świata. Pierwsze na polskim rynku kompleksowe opracowanie, zawierające szczegółowe informacje na temat historii zdobycia wszystkich ośmiotysięczników, rewelacyjne zdjęcia i szkice dróg.
Na całym świecie tylko siedem osób zdobyło wszystkie ośmiotysięczniki. Wśród nich jest dwóch Polaków: Jerzy Kukuczka - jako drugi na świecie skompletował szczyty Korony Himalajów. Zginął podczas wspinaczki na południowej ścianie Lhotse w 1989 r. Krzysztof Wielicki - wraz z Leszkiem Cichym jako pierwszy osiągnął Mount Everest zimą. Planuje również zdobycie zimowej Korony Himalajów.
Słowo wstępne dla polskiego czytelnika - Krzysztof Wielicki (z bazy pod Makalu): "Gdy ja byłem małym chłopcem, nie myślałem o Górach; gdy zacząłem się wspinać, nie śniło mi się o Koronie Himalajów. Plany sięgały następnego wyjazdu w skałki lub w Tatry, a marzenia - do Himalajów. Potem marzenia zaczęły się realizować, przybyło doświadczeń, wzrosły apetyty. Zdobycie Korony Himalajów było nie tyle moim ostatecznym celem, ile raczej skutkiem ciągłej, kilkunastoletniej obecności na scenie himalajskiej. Zdobywcy wszystkich ośmiotysięczników mają za sobą dziesiątki wypraw, wiele sukcesów, ale i porażek. Wiadomo, że suche fakty i liczby nie odzwierciedlają emocji, które nam towarzyszą - zresztą sami chronimy te doświadczenia przed odarciem z romantyzmu i intymności. We wspinaczce nie brak elementów sportowych - któż z nas nie chce wnieść do himalaizmu czegoś nowego, zdobyć dziewiczego szczytu, pokonać ściany nową drogą, trudniejszą niż poprzednicy, w lepszym stylu, zimą, samotnie? Wszystko po to, by łamać bariery możliwości, sięgać wyżej, dalej, lepiej...".

Richard Sale, John Cleare (słowo wstępne - Krzysztof Wielicki), Korona Himalajów, Wydawnictwo Explo, Gliwice 1997 r.
(opracowano na podstawie: globtroter.onet.pl)



Artykuły o tematyce K-2

J. Kukuczka, K2 ścianą południową, (w:) "Taternik" nr 2/86.
J. Majer, Polska wyprawa na K2 w 1986 r., (w:) "Taternik" nr 2/86.
W. Rutkiewicz, Pierwsze kobiece wejście na K2 (w:) "Taternik" nr 2/86.
"Taterniczek" nr 2/86 - wywiad K. Palmowskiej z W. Bauerem.

loading...
Dla Niej
loading...
Dla Niego
loading...
Dla Dzieci

Artykuły Strefy Outdoor

loading...
Nowości
Produkty i testy
Porady
Producenci