Tak jak już wcześniej zapowiedziałem, plan na ten rok to Pik Lenina o wysokości 7134m n.p.m., leżący w Kirgistanie. Dlaczego? Otóż oprócz piękna tej góry, ciekawej kultury Kirgizji, zwykłej lub niezwykłej ciekawości, kryje się inny cel. Chciałbym sprawdzić się na tej wysokości, aby kolejnym etapem tego projektu było zdobycie pozostałych, bardziej wymagających szczytów należących do Śnieżnej Pantery. Kolejnymi etapami, przygotowaniami i postanowieniami związanymi z przedsięwzięciem chciałbym się z Wami na bieżąco dzielić. Na początek zrobię opis całego przedsięwzięcia, który znajdziecie poniżej.

Nawet nie wiem od czego zacząć, ale może na razie troszkę w skrócie. Ostatnio wiele się wydarzyło, ale teraz już wszystko wraca do normy. Głównym zdarzeniem, które najbardziej namieszało w głowie, był wypadek, który mieliśmy z kolegą 4. marca w Słowackich Tatrach Wysokich. I tu zacznę może od początku...

W poprzednim poście zapowiadałem niespodziankę, i oto ona: w tym roku niestety nie udało się nam uzbierać wystarczających funduszy na wyprawę do Ameryki Południowej na Aconcaguę, więc w ciągu jednego dnia wymyśliłem i zarazem zadecydowałem, że lecę do Australii. Była to naprawdę spontaniczna decyzja, ale nadarzyła mi się taka okazja, którą szkoda byłoby odrzucić. Oczywiście będąc w Australii grzechem byłoby nie zdobyć najwyższego szczytu - Góry Kościuszki (2228m n.p.m.) Jest do kolejny szczyt zaliczany do Korony Ziemi.

I nadszedł ten czas, kiedy wracają wspomnienia z całego roku, dlatego postanowiłem je, choć w małym stopniu, przenieść na papier. Rok ten był naprawdę intensywny, w większości spędzony w górach, czyli tam, gdzie mój drugi dom. Wszystkie przygotowania, kolejne wyprawy, czas spędzony w dolinach otoczonych wyrastającymi z ziemi olbrzymami był dla mnie bardzo owocny, pozwalający nabyć nowe doświadczenie i oczywiście etapem przygotowania przed kolejnym rokiem, który zapowiada się nie mniej interesujący. Bowiem za niedługo szykuje miłą niespodziankę, nie będę na razie zdradzał jaką. 

Aconcagua

Wznoszący się w południowych Andach szczyt Aconcagua (6962m n.p.m.) jest najwyższą górą na świecie znajdującą się poza Azją Centralną. Po Evereście jest drugim co do wysokości szczytem należącym do Korony Ziemi. Najbardziej przewidywalną cechą na Aconcagui jest jej nieprzewidywalność. Praktycznie przez cały czas jest bardzo wietrznie. Temperatury na wierzchołku w ciągu dnia wahają się od -35 stopni Celsjusza do +10 stopni Celsjusza. Silny wiatr powoduje obniżenie temperatury o 15 stopni, więc czasami na szczycie możemy się spodziewać, że odczuwalna temperatura wyniesie -50 stopni Celsjusza! Najbardziej przewidywalną cechą na Aconcagui jest jej nieprzewidywalność. Praktycznie przez cały czas jest bardzo wietrznie. Temperatury na wierzchołku w ciągu dnia wahają się od -35 stopni Celsjusza do +10 stopni Celsjusza. Silny wiatr powoduje obniżenie temperatury o 15 stopni, więc czasami na szczycie możemy się spodziewać, że odczuwalna temperatura wyniesie -50 stopni Celsjusza!