Który to już raz, podejmujemy decyzję o wyjściu na Dżangi Kosz? Pogoda nie nastraja optymizmem, a czas się kurczy nieubłaganie. Na działalność w dolinie mamy jeszcze niewiele ponad, jak nie tydzień. Poprzednim razem deszcz na dojściu zlał nas obficie do suchej nitki, tak że cudem nazwać to, że założyliśmy tam depozyt.
Okres fatalnej pogody trwa już przeszło tydzień, a z prognoz z bazy nie wynika jakoby miał się zakończyć.
Czas jaki nam pozostał na działanie, wyznacza nam jednoznaczy przekaz: trzeba wychodzić. Baza wysunięta już na nas czeka, teraz mamy mieć jeden plecak na trzech, także śmiało można powiedzieć, że pójdziemy na lekko.

Dzień 1 (wtorek 21.06.2016r.) - Mc Donald

I tutaj rozpoczyna się cała przygoda. W zasadzie ten dzień jest najspokojniejszy ze wszystkich, bo wszystko idzie zgodnie z planem. Rano, już żądni wrażeń, wstajemy z łóżek i z niecierpliwością oczekujemy TEJ godziny, a TĄ godziną jest 14.30, czyli czas, w którym spotykamy się wszyscy, czyli Janusz, Michał, Marcin i ja. Owijamy plecaki folią stretchową, pakujemy do samochodu, żegnamy się z rodziną i wyruszamy na lotnisko im. Jana Pawła II w Krakowie.

Która góra w Europie jest najwyższa? Z pewnością wiadomo….., że nie wiadomo J Dla jednych jest to Mont Blanc, a dla innych Elbrus. Ech! Cóż więc w tej sytuacji począć? Skoro mam już zdobyty Mont Blanc i żeby nie było wątpliwości postanowiłem wejść także na Elbrus. Ale jak to się zaczęło? Pewnego dnia na jednym z portali o tematyce górskiej pojawił się wpis dziewczyny z Warszawy, o tym, że chce się wybrać właśnie na Elbrus i szuka „ekipy” . Zainteresowanie wpisem wyraził kolega z Chojnowa, którego już wcześniej miałem okazję poznać. No wiec i ja się na poważnie tym zalążkiem projektu zainteresowałem. Po jakimś czasie dziewczyna z Warszawy zrezygnowała i zostaliśmy na polu bitwy w dwójkę. Jak się później okazało stworzyliśmy fajny i przede wszystkim skuteczny zespół.

Inicjacja.

Było to dokładnie cztery lata temu, kiedy zawitałem tam po raz pierwszy. Była to też moja pierwsza poważna wyprawa, organizowana zresztą na wariackich papierach i nie wiedziałem czego można się spodziewać zarówno wysoko w górach jak i nizinach. To tam również po raz pierwszy góry uświadomiły mi, jakie miejsce zajmuje człowiek, w stosunku do świata wiecznego śniegu
i niedostępnych turni. Jest to ostatni rząd, po lewej, pod stołem…