W Tatrach nie byłem już jakieś 6-7 lat. Mimo, że uwielbiam widoki z Czerwonych Wierchów i surowy klimat Orlej Perci to wciąż wolę wybrać się w dalekie od turystycznego zgiełku Sudety. Ostatnio myślałem nad zimowym powrotem w Tatry, w nadziei, że poza stokami narciarskimi spotkam niewielu ludzi. Poszperałem w internecie i zdołowałem się kompletnie. Grupa 100 (!) „turystów” wzywa TOPR bo szlak z piątki oblodzony i nic nie jeździ na dół. Jak sami twierdzą, „znaleźli się w dramatycznej sytuacji”. Ja rozumiem, starsi, dzieci, ale to chyba nie zwalnia od myślenia, planowania i dokonania oceny własnych możliwości, przed wyjściem na szlak.

Edycja Pucharu Polski w Jaworznie nie wypadła mi zadobrze i do tego nie ma z niej żadnych zdjęć, więc tak naprawdę nie ma co o niej opowiadać tylko powiem że zabrakło mi jednego bonusa do półfinału:) Ale to są zawody i właśnie tak to często bywa. Oprócz tego poprostu fajnie spędziliśmy czas, Jaworzno nie jest jakąś wielką rewelacją ale rynek cichy, czysty i spokojny także było przyjemnie. Finały były naprawdę widowiskowe chociaż może trochę przesadzone ale wszyscy i tak zostali zadowoleni, odbywało się to na luzie, w dość domowym klimacie.

4 dni ładowania, mięsień czuje się coraz lepiej i już można jechać na kolejną edycję do Zakopanego! Z Ukrainy przyjechała moja dziewczyna Daria i teraz byliśmy już razem tam i nawet razem w półfinale, mam nadzieję że następnym razem będziemy i w finale:)

Tym razem, chociaż też jestem w ośrodku 'Marzenie" w Zakopanem, ale moje przemyślenia nie będą, jak to zwykle bywa, ze stołówki przy kawie, ale przy herbacie, na balkonie i z pierwszego piętra. :)

Tak sobie tam ostatnio siedziałem i obserwowałem między innym zwykłą drogę. I patrzyłem na samochody, które co i rusz tam jechały. I nagle, na tej drodze pojawił się wóz konny, stworzył się wielki korek i niektórzy zaczęli trąbić.

O co chodzi?

Udało mi się być na kolejnym turnusie rehabilitacyjnym w Zakopanem. Tak, to ten sam ośrodek, o którym pisałem wcześniej. Mają tu bardzo dobrą rehabilitację, specjalistów i zaplecze (jedzenie, pokój, obsługa itd.). Siedzę też na tej samej stołówce i na tej samej części sali co poprzednio. Teraz jednak, zajmuję inny stolik, z widokiem na wejście (wyjście) gdzie są niewielkie schodki i podjazd dla wózków.

I myślę sobie tak...

Na takim turnusie rehabilitacyjnym jest dosyć duża liczba uczestników. Przekrój tych ludzi jest również niezmiernie szeroki. Są tu osoby na wózkach, o kulach, z problemami psychicznymi, po dziecięcym porażeniu mózgowym itd. Są też osoby całkowicie zdrowe, które przyjechały tu zwyczajnie na urlop, albo borykają się z takimi problemami, których nie widać.