Zbliża się Wszystkich Świętych...

Na grobach przeczytać można: „Żył/żyła tyle, a tyle lat”.

Ale przecież te lata to miesiące, miesiące to tygodnie, tygodnie to dni. A dni to już tylko godziny, minuty, sekundy i właśnie te CHWILE.

CHWILE, o których śpiewa się że „są ulotne jak motyle”, ale (jak to śpiewał Ryszard Riedel z Dżemu)- „Dla takich chwil warto żyć”. Jakby tego było mało Marek Grechuta wychwala „chwile, na które czekamy...” itd., itd. W literaturze, poezji, muzyce znaleźć można wiele tego typu odwołań i przekonań.

Aleksander Lwow (znakomity alpinista, himalaista, wspinacz, "człowiek gór") napisał kiedyś książkę pod znamiennym tytułem "Zwyciężyć znaczy przeżyć".
Zwyciężyć można na zawodach, z chorobą, w słownej potyczce itd.

Ale chyba ponad tym wszystkim jest jedno, o wiele ważniejsze zwycięstwo. Zwycięstwo ponadczasowe, nieopisywalne do końca i takie nie do końca określone (chociaż widomo, że ono istnieje).

Mam tu na myśli zwycięstwo nad samym sobą i nad własnymi słabościami i fałszywymi myślami.

Pada deszcz.

Lubię deszcz. Zapach powietrza po deszczu albo wiosennej burzy jest wtedy taki ŚWIEŻY i RZESKI, OSTRY ale taki jakiś BEZPIECZNY i SWOJSKI.

Szczególnie lubię deszcz w górach. On wyzwala też taką jakąś intensywną moc zapachu lasu, kosodrzewiny i calego otoczenia.

Wbrew pozorom pogoda super sloneczna (ma BARDZO WIELE PLUSOW), ale szybko mi się nudzi (zależy też kiedy). Ale gdy mniej wiecej znam widok (podczas deszczu jest szaro i mgliscie) taka wlasnie pogoda (deszczowa, szara) nadaje górom, nizinom też, więcej "majestatu" i "powagi". Całe otoczenie, my sami stajemy się bardziej tajemniczy. Odleglości nabierają nagle większego znaczenia i wszystko jest takie "troche niewiadome". Echo i nasze słowa też brzmią inaczej.

Jest taka krótka historyjka obrazkowa:

Mała córeczka pyta swojej mamy czy długo będzie musiała czekać na szczęście.
A mama jej odpowiada, że jeżeli ma zamiar tylko czekać, to długo...
Jest też taki dowcip:
Kiedy to człowiek wznosi ręce do nieba i woła:
-Panie Boże, spraw abym wygrał w totolotka.
Na co Bóg wygląda z nieba i krzyczy:
-To wyślij los...
I powiedzenia typu: "Bez pracy nie ma kołaczy","Jak nie drzwiami, to oknem", mają w sobie wiele mądrości.

 Jak już wcześniej pisałem, trenowałem kiedyś przez długie lata karate. Kiedy więc góry i wspinanie pojawiły się na dobre w moim życiu, byłem już w miarę sprawny fizycznie, znałem metody treningowe itd.

Płaskiego i równego mi trzeba...

Jakoś tak się ostatnio przytrafia w moim życiu, że ciągle jest mi pod górę i ciągle wieje wiatr.

Nie jestem osobą, która preferuje ciche i spokojne życie w monotonnym świecie. Ale pragnę chociaż chwilę przerwy i wytchnienia... Chwilę na złapanie oddechu...

Mam tutaj pewne skojarzenia z moimi górami z przeszłości. Tutaj też nie było często czasu na chwilę spokoju, wyciszenia czy oddechu.