Od chwili, w której kończy się narciarski sezon zimowy, dla pasjonata zjazdów zaczyna się okres oczekiwania. Początkowo nadchodzi ulga, że wreszcie i to bez wyrzutów sumienia wobec swej pasji, można zająć się innymi sportami, zajęciami i tak dalej. W końcu jest czas na rower, spacery i wspinanie. Wszystko najlepiej w górach.
Ale wraz z mijającym czasem pojawia się tęsknota za zjazdami po śniegu. W mediach społecznościowych  możecie zobaczyć zdjęcia wszystkich tych, którzy  poddają się jej i  wychodzą w narciarskim rynsztunku na łąkę (!) plażę (!!), na basen (!!!). Taki mały narciarski manifest :)

Bilety do Islandii kupiliśmy niemal w ostatniej chwili, to był wyjazd zwany „rzutem na taśmę”. W dwa tygodnie ogarnęliśmy sprzęt i logistykę.

Ten wyjazd różnił się od ostatnich, gdyż towarzyszyła nam 3 osobowa ekipa filmowa, która rejestrowała każdy krok. Kurcze życie osób sławnych musi być strasznie ciężkie, teraz to wiem z doświadczenia!

Z Pyrzowic do Keflaviku wylecieliśmy z małymi przygodami. Udało nam się niepostrzeżenie przenieść przez kontrolę bezpieczeństwa scyzoryk, ale kara za to spotkała nas na pokładzie samolotu. Niestety, nie zafundowano nam macanki, za to opóźniono start o 1,5 godziny. Okazało się, że chłopcy z obsługi lotniska pomylili bagaże … i musieli opróżnić i ponownie zapakować luk bagażowy.