Szanowni Państwo!

Uwaga, uwaga: został jeszcze tylko tydzień do największego wydarzenia w tym kwartale czyli do majówki. Długi weekend zapowiada się  znakomicie: biorąc trzy dni urlopu z pracy można wyrwać się w góry aż na 9 dni :)

Tegoroczna zima należała do wyjątkowo obfitych w opady śniegu. W związku z tym  warto skorzystać z pięknej, słonecznej pogody, promocji na karnety narciarskie oraz warunków śniegowych, jakich nie pamiętają najstarsi Alpejscy górale ;)

Jeśli jeszcze nie wiecie, gdzie  byście chcieli spędzić ten wiosenny wypoczynek, to mam kilka propozycji. Narciarskich – nie inaczej! Wybór miejsc i imprez oczywiście w pełni subiektywny ;)

Jest dwudziesta trzecia dwadzieścia trzy. 4 miesiące i z 10 tysięcy kilometrów później. Dużo, mało? Nie wiem. Nie jestem zmęczona. Jestem podekscytowana jak dziecko, więc szybko wysiadam z samochodu i biegnę otworzyć bramę. Wjeżdżam na podjazd, zabieram z zapakowanego po dach auta nowe buty narciarskie (taka autonagroda za to, że kolejny raz dotrwałam do końca sezonu), kosmetyczkę i piżamę. Resztę zostawiam, nic się nie stanie jak do rana sobie poleży w samochodzie.

Na nartach jeździmy od małego. Kiedyś były zjazdówki, od dziesięciu lat niezmiennie towarzyszą nam narty skiturowe. Pojawienie się dzieci wcale tego nie zmieniło. Po prostu zaczęliśmy jeździć z nimi.

Ale jak jeździć z dzieckiem na nartach, które samo jeszcze nie jeździ albo wręcz jeszcze samo nie chodzi?

Jesień. Taki zwykły, szary, dzeszczowy dzień...

Kiedy zaczynałam moją przygodę z górami, to były dla mnie azylem. Ucieczką od sztucznie przez człowieka stworzonych miast, korporacji, propagandy bliżej niezdefiniowanego sukcesu, blichtru rzeczy pożądanych, choć w zasadzie bez znaczenia. Bezsensownych dyspozycji, komunikatów i jednak jakiejś kontroli, a może tylko braku wolności. Jednym zdaniem: egzystencji, która wydawała mi się mało autentyczna.

 Jak zakończyć sezon zimowy?

Dobre pytanie, ale nasuwa się od razu kilka innych.

Pierwsze to: „Czy zakończyć?” 

Nie jest to przecież takie oczywiste. Mam znajomych, którzy późną wiosną pakują narty i przenoszą się na drugą stronę globu: do Argentyny, Australii czy  Nowej Zelandii aby jeździć dalej. Mnie też co jakiś czas korci, aby zrobić to samo.   Jednak nie jestem do końca przekonana. Dawno temu spotkałam instruktora, który przez 6 lat wędrował za śniegiem. Mimo, iż to był dopiero początek on już wyglądał, jak cień człowieka. Kiedy go spytałam , czy dobrze się czuje – opowiedział smutno, że to jego 12 sezon z rzędu i dawno nie widział nic poza śniegiem. To przygnębiające wyznanie zapadło mi w pamięć . Odtąd uważam, że sezon kończyć należy.  Zrobić przerwę choćby na kilka tygodni. Zamknąć pewien etap.  Zrobić podsumowania. I przede wszystkim zrobić imprezę :)