Mieliśmy wtedy po kilkanaście lat i całą naszą kompanią postanowiliśmy przetrwać noc w lesie. Po raz pierwszy bez mojego taty. Trzech z nas ulokowało się bezpiecznie w namiocie, ale Michał i ja postanowiliśmy zagrać hardcorowców i spać pod gołym niebem.

Jasny płomień tańczył wśród trzaskających na mrozie szczap zeschniętego świerka, otaczając mnie ognistą łuną. Wzrok sięgał zaledwie kilku metrów, dalej obraz ginął w nieprzeniknionych ciemnościach. Wokół głośno szczekały lisy, skrzypiały kołyszące się na wietrze, zmarznięte drzewa. Powoli pogrążałem się we śnie... 

Czasem ktoś pyta jak to jest spędzić noc w kompletnej głuszy. „Nie bałeś się?”- taki komentarz w różnych formach pojawia się pod moimi filmami.

W poprzednim poście rozpoczęłam temat wieloaspektowego porównania noclegów na zakopieńskich kwaterach z tymi w górskich schroniskach. Zaczęłam od punktów, moim zdaniem, najważniejszych, a mianowicie - od dostępności samych miejsc noclegowych, odległości od szlaków i determinowanych przez nią konsekwencji, no i kwestii związanych ze spędzaniem czasu w dni z fatalną pogodą. To jednak wciąż nie wszystko, nad czym warto się zastanowić, dlatego porównam jeszcze trzy inne apsekty: