Sezon letni chyli się ku końcowi i wraz z nadchodzącą zimą zaczyna dawać o sobie znać niedokończona jeszcze Wielka Korona Tatr.

Po co zbierać koronę? Oczywiście tylko dla samego siebie. Nie przyznają za to żadnego medalu (natomiast może się trafić mandat, ale o tym za moment), na zdobywców nie spływa też jakaś szczególna chwała i gloria, bo jest ich wielu, a wyczyn, obiektywnie rzecz ujmując, do jakichś straszliwie wybitnych nie należy. Po prostu, ten, kto sporo po Tatrach chodzi, zwykle zupełnie naturalnie zaczyna sobie precyzować górskie marzenia i cele i jednym z nich bywa skompletowanie korony.

Każdy, kto zaczyna interesować się Tatrami, prędzej czy później napotyka się na pojęcie ich "korony". Ktoś koronę kompletuje, ktoś o koronie marzy, ktoś ma koronę zrobioną. Pojawia się też skrót: "WKT". Którego rozwinięciem jest właśnie "Wielka Korona Tatr".

Co to takiego jest? Ano zbiór najwyższych tatrzańskich szczytów, ograniczony pewnym kryterium, o czym zaraz. Jakież to szczyty? Ano takie:

Kończysta tym razem. Dlaczego po raz kolejny? A no bo lepsze to niż Sławkowski.