Witaj Jacku!

Zgodnie z twoim życczeniem komentarz:

1. zalecenia pochodzą z roku 1998 i nie ma nowszych, może na któryms z najbliższych kongresów IKAR komisja medyczna wprowadzi coś nowego.

2. Myślę, że w pojeciu takiego IKAR/CISA słowo "alpinista', do którego kierowane są niniejsze zalecenia, oznacza również "zaawansowanego turystę górskiego/wysokogórskiego, letniego/zimowego" . Nie wydaje mi się, żeby obejmował z jednej strony wycieczki gimnazjalistów do Wąwozu Homole, a z drugiej uczestników wypraw w góry najwyższe i najdziksze.

I przez taki pryzmat proponowałbym spojrzenie na rekomendacje.

3. W związku z powyższym polecanie są nie środki na groźne stany, stanowiace zagrożenie z samej swojej istoty, co leki objawowe, pozwalajace doraźnie pozbyć się kłopotu, który może być bardzo dokuczliwy.

Np.:
- ból - czegokolwiek, o ile jest trudny do zniesienia, może nam skutecznie utrudnić działanie. Pierwszy raz w życiu ibuprom wziąłem po drugim wyciągu załupy H.

- kaszel - niby nic, ale biwak "powikłany' szarpaniem suchym kaszlem to w konsekwencji większe wyczerpanie organizmu, podobne uzasadnienie istnieje dla leków ułatwiającyh zasypianie, bo z tym wysoko bywają problemy.

- krople do oczu - zminiejszające odczyn zapalny, pozwalają coś widzieć, czyli wiedzieć, gdzie się idzie. W warunkach śnieżno-lodowcowych jest to częsty i groźny problem. Znakomity, niestety bardzo trudno osiągalny podręcznik austriackiego ratownika, dr Elmara Jenny'ego, zaleca posiadanie jako wyposażenia ratunkowego drugiej pary okularów p-słonecznych, pokazuje również, jak można zrobić okulary 'improwizowane".

- loperamid - pozwala zejśc na dół.

Rozszerzenie dla przewodników i doktorów dotyczy przede wszystkim leków stosowanych w problemach zdrowotnych związanych z wysokością.

Generalnie rozsądny zestaw na działalność wysokogórską, gdzie możemy się spodziewać kilku-kilkunasto- kilkudziesięciogodzinnego oddalenia od cywilizacji, co za tym idzie podobnego czasu wycofu lub oczekiwania na pomoc. I w wielu wypadkach pozwalajacy po prostu na kontynuację akcji górskiej.

3. Bandaże. Przy założeniu, że nie idziesz w góry samotnie, tylko w 2-3 osoby i każdy ma apteczkę, ilośc bandaży jest wystarczająca. Z mojego doświadczenia wynika, że standardowe 4 elastyczne pozwalają na zrobienie bardzo dobrego pewnego desaulta. Myślą przewodnią zalecen jest nie noszenie tego, co można zastapić czymś innym. Elastyczny zastąpi bandaż dziany, na odwrót nie.

4. Folia NRC - na forum tatry.prv.pl była powodem niezłej rozróby, niektórzy twierdzili nawet, że bez foli apteczkę można od razu wyrzucić. Miałem niezły ubaw. Jeżeli weźmiesz pod uwagę, co napisałem wcześniej o adresatach zaleceń, to można założyć, że alpinista ma dostateczne przygotowanie sprzętowe i 'mózgowe"do ochrony przed wychłodzeniem nie tylko w sytuacji awaryjnej. Płachta biwakowa, karimata, gore-texy, zapasowa dodatkowa odzież, wreszczie śpiwór - zwykłą NRCetka jest przy tym zupełnym drobiazgiem. Bardzo fajnym, lekkim, małym, tanim, ale tylko gadżetem. Do szybkiego zastowanina na ulicy (za kwadrans karetka). Pamiętaj, że tak naprawdę niewielka ilość ciepła jest tracona przez promieniowanie, znakomita większość przez konwekcję. Jeżeli jesteś owinięty w 4 warstwy czegokolwiek (ubrania) to dodatkowe warstwy już nie mają istotnego wpływu na zahamowanie utraty ciepła.

Ja NRC noszę.

5. Maseczka - hm, waży nic, warto mieć. Nie wiem, z czego wynika brak w zaleceniach, być moze z tego, że nie był to jeszcze 10 lat temu popularny sprzęt. Podobnie jak pakiety rozgrzewające - te jednorazowe są leciutkie, wielorazowe trochę ważą i są kłopoty z zabezpieczeniem przed przypadkowym "spracowaniem' w plecaku.

Tyle wymyśliłem 'na gorąco'
Pzdr,
Kajetan