Tyn razem było prawdziwie górsko. Podejście dłuższe, sypiący śnieg i wiejący wiatr.
Cały czas schodziły pyłówki. Natomiast lód cudowny: mocny, świeżo wylany, niewiele śladów po poprzednikach. Vaverkov lodospad okazał się być wspaniały.
Po raz kolejny sprawdziła się teoria porannego wstawania - byliśmy pierwsi w ścianie, bez kolejki i czekania.
Dziękuję Gosi, Wojtkowi i biednemu Łukaszowi za fajną przygodę.

Szadzik