Witam,
jako że czytam od dawna, ale dopiero teraz się odzywam, to dobry wszystkim

Wiem, że to takie trochę roszczeniowe, założyć wątek i czekać, aż sie ludzie poprodukują nad odpowiedzią, ale głupio mi pisać pw do osób, których nie znam i maiuczeć im w nadziei, że ktoś mi doradzi. Więc chyba tak będzie najlepiej i najmniej z mojej strony upierdliwie.

Nie znalazłam podobnego pytania ani tematu w sieci, ale możliwe, że niedokładnie szukałam, choćby dlatego, że na niektóre fora loguje się za pomocą numeru legitymacji czy innych cudów, których nie posiadam. Za mało many. Piszę więc tutaj, może się nade mną ktoś zorientowany zlitule i coś doradzi.

Wspinam się niezbyt intensywnie od kilku lat i bardzo chciałam w końcu zebrać się na porządny kurs, żeby mi ktos mądrzejszy w temacie wytłumaczył i pokazał, jak tej krowie na rowie. Nie żebym była specjalnie oporna na wiedzę, ale nie jest to w końcu granie w bierki. Z resztą, co ja wam będę...

Otóż sprawa wygląda tak: od dawna miałam rózne huśtwaki ze zdrowiem, raz lerzake wiedzieli co jest nie tak, raz nie wiedzieli, raz im się wydawało. All in all od ponad rooku kicam sobie radośnie ze wszystkimi potrzebnymi patchami w systemie, kolana mi się zginają w stronę przewidzianą przez fabrykę, nic nie odpada, system się nie resetuje - słowem jest ok. Na poparcie tego stanu mam komplet badań od lekarza sportowego, które robiam na potrzeby rajdów, może do wspinaczki są jakieś dodatkowe potrzebne, ale chyba mam wsie. Jak nie, to raz-dwa zrobię,. Zmierzam do tego, że jestem może nie okazem zdrowia podręcznikowym, ale jednak obiektem sprawnym, działającym i w niezłej kondycji. Jest małe 'ale', gdyby nie było, nie musiałabym zawracać tu nikomu gitary.

Leci mi krew z nosa. Randomowo, kompletnie bez związku z tym co robię, kierunkiem waitru czy cenami skupu żywca. Jak śpię, jak ćwiczę, jak czytam, bez róznicy. Leci zawsze krótko, mało i nic mi się od tego nie dzieje - żadnych mroczków, zawrotów głowy czy czegokolwiek. Lekarz, ktory już tyle kawałków mnie ponaprawiał, rozkłada łapki - leci, bo żyłka pęknięta, nie chce się dać zamknąć, trudno.
A próbowałam chyba z 10 razy, na gorąco, na zimno, na kij wie jak - przestaje na misiąc, potem dalej swoje. Zdarza mi się toto raz na 2-3 tygodnie, czasem częściej, czasem rzadziej. Nic wielkiego niby.

Ale w jednej szkółce powiedziałam od razu, że mam taki ficzer, przyszłam z badaniami, ale nawet ich nie obejrzeli. Wystawili za drzwi i adios. No ok, nie mam petensji, ich prawo.
W drugiej co prawda pan podszedł do tematu ze zrozumieniem, ale jak już poszliśmy się powspinać po zajęciach teoretycznych, to zasłabła mu inna dziewczyna z grupy i razem z nią odesłał też mnie. Bo lepiej dmuchać na zimne. Ok, rozumiem, chociaż kurde nooo.

Obie szkółki były za granicą, bo też tam mam najczęściej, będąc u znajomych mieszkających w górach, wspinaczy zapalonych, możliwość być w temacie. Serdecznie dość mam tekstów, że "Dark to się wspina, jak kot, co uciekł z wanny - spaść za Chiny ludowe ni demokratyczne nie spadnie, ale jaki ubaw patrzeć". Do morderstwa nie doszło, ale było blisko.

Stąd moje pytanie: wiecie może o szkółce, gdzie instruktor w obliczu badań i orzeczenia lekarza zrozumie ten fakt, że czasem mi farba z nosa na moment pójdzie [nie jest to wodospad, wytrę kilka razy w rękaw albo ramię i po sprawie. No, albo w chusteczkę, zakładając, że ręce mam wolne, żeby nie było, że taki dzikus ze mnie]. Czy w ogóle jest opcja się z takim czymś powspinać? Bo nie mówię, że koniecznie poprzedni instruktorzy byli nie fair, chciałam się tylko dowiedzieć, czy jest to reakcja uznana powszechnie za standard, czy może trafiłam na akurat takich ludzi? Ja rozumiem, że odpowiedzialność i tak dalej, ale nie zapłaciłam pod stołem lekarzowi sportowemu i na jakiejś podstawie stwierdził, że mogę sobie spokojnie sporty 'ekstremalne' uprawiać, więc może jest szansa gdzieś się na kurs w Polsce wybrać. Rany, no ludzie bez kończyn dzielnie na całkiem spore góry włażą w końcu. A ja kończyny, na ten przykład, mam pierwszej jakości

Będę bardzo wdzięczna za podpowiedzi, i z, nomen omen, góry, dzięki