Quote
Capreolus

Rozróżnianie, że w jednym nośniku informacji można coś zamieszczać (przewodnik w formie papierowej), a w drugim nośniku informacji publikowanie jest niedopuszczalne jest troszkę naciągane. Bo co w przypadku, gdy zostanie rozpowszechniona wersja elektroniczna przewodnika papierowego (e-book, skan, pdf, cytat, itp.). Wg. mnie brnąc dalej tym tokiem myślowym, konieczne jest reglamentowanie dostępu do przewodników papierowych, a więc komisja która oceni czy ktoś może to czytać czy też nie. Należy zakazać sprzedaży tego typu dzieł w księgarniach i na aukcjach internetowych, skonfiskować egzemplarze z prywatnych zbiorów i umieścić w bibliotekach z weryfikacją dostępu dla wybranych.

W Internecie jest o pewne informacje znacznie łatwiej, wystarczy użyć googlarki z frazą np. "bez szklaku na dziki wierh" (błędy moje - celowe, bo tak działają google), aby poszukujący w ciągu 5 minut trafił na interesujący go opis.
Tymczasem wyszukanie tego samego opisu w literaturze wymaga jednak znacznie więcej wysiłku.
E-booki i pdf-y o ile wiem nie są indeksowane przez google (mogę się mylić). Skany - na pewno nie.
Nie spotkałam jednak ani Cywińskiego ani WHP w formie legalnych e-booków lub pdf-ów na sieci. Tutaj akurat wydawcy dość ostro strzegą swoich praw autorskich i takie jest ich zbójeckie prawo.
Skany - owszem kursują czasem nielegalnie, ale one nie są indeksowane.

Nie piszę wyżej, że coś "jest niedopuszczalne" - piszę po prostu jakie jest moje zdanie na wyżej rozpoczęty temat a da się ono streścić w słowach "nie ułatwiać".
I tak każdy publikujący zrobi jak zechce.

Quote
Capreolus
Nie widzę też różnicy czy w rejon chroniony wchodzą bardziej doświadczeni czy mniej doświadczeni, każdy z nich łamie prawo, robi to z pełną świadomością i na własną odpowiedzialność. Przepisy prawa nie rozróżniają doświadczony - niedoświadczony.

Przepisy prawa nie rozróżniają - ale rzeczywistość rozróżni.
Niedoświadczony bez opisu nie pójdzie (albo pójdzie i zbłądzi) - doświadczony da sobie radę bez opisu, lub będzie umiał sobie ten opis wyszukac w literaturze, popyta znajomych itd.

W ogóle nie wiem po co ten opis wejscia na Kominiarski.
Przecież tak po prawdzie to jest duża bałucha z kilkoma trudniejszymi miejscami.

Byłam na Kominiarskim w latach 1981-1983 (kiedy jeszcze otwarty był szlak od strony Iwaniackiej Przełęczy) z czterech różnych stron, wliczajac w to rzeczoną grzędę od Iwaniackiej.
Nie miałam wcześniej żadnych opisów (bo WHP obejmował przeciez tylko Tatry Wysokie, a innych przewoników nie miałam dostępnych), ale ukształtowanie terenu jest tak oczywiste, że od razu z dołu widać, którędy "puści". Nawet z Pisanej widać wydeptaną ścieżkę "szlakiem Karłowicza".
Po co więc dodatkowo zamieszczać w necie jakieś opisy, które byle kto sobie wygoogla.

Obecnie zmądrzałam i nie jest dla mnie przyjemnością gonienie się z filancami np. po Kominiarskim, kiedy można się legalnie wybrać w różne nowe i ciekawe góry.