Marzy Wam się trekking do bazy pod Nanga Parbat?
Jeżeli nie czujecie na siłach sami zorganizować sobie taki wyjazd, polecamy propozycję agencji Mountain Challenger Expedition, Trek and Tours. Nanga Parbat zwana "zabójcą wspinaczy" to dziewiąty co do wysokości szczyt świata (8126 m n.p.m.) i zarazem jedna z najbardziej znanych gór na Świecie.
Nazwa góry jest mianem kaszmirskim, wywodzi się z sanskrytu i znaczy „Naga Góra”. Był przedostatnim (obok K2) z niezdobytych zimą ośmiotysięczników.
Nanga Parbat położona jest na zachodnim skraju Himalajów, na obszarze Gilgit Baltistan w północno-wschodnim Pakistanie. 50 km na północ od szczytu znajduje się trójstyk trzech wielkich łańcuchów górskich Azji – Himalajów, Karakorum i Hindukuszu. Nanga to olbrzymi masyw górski, zbudowany z prekambryjskich skał metamorficznych i krystalicznych. Od północy i zachodu otacza tę górę rzeka Indus; w kierunku północno-zachodnim szczyt oddalony jest od niej zaledwie o 25 km i wznosi się nad nią ponad 7000 m, przez co jest to największe względne wzniesienie na świecie na tak krótkim odcinku.
Potężny, niezwykle skomplikowany masyw Nanga Parbat postrzegany jest jako olbrzymia, biegnąca łukiem grań, o długości prawie 26 km, liczonej od Szczytu Chongra (6889 m n.p.m.) na północnym wschodzie do Przełęczy Mazeno (5377 m n.p.m.) na południowym zachodzie. Najwyższą częścią góry jest śnieżno-lodowo-skalny trapezoid z wierzchołkiem głównym o wysokości 8126 m n.p.m. i drugim pod względem wysokości wierzchołkiem od strony północnej Północnym Ramieniem (8070 m n.p.m.). Na północnym zachodzie od Północnego Ramienia leży Przełęcz Bashin (7812 m n.p.m.).
Z głównego wierzchołka odchodzą trzy granie. Pierwsza, w kierunku północnym, wiedzie przez Północne Ramię do przedwierzchołka (7910 m n.p.m.) i dalej na wschód do szczytu Rakhiot (7070 m n.p.m.); druga (Grań Mazeno) opada na długości 13 km w kierunku południowo-zachodnim od Szczerby Mazeno (6700 m n.p.m.) do Przełęczy Mazeno; trzecia, najmniejsza północno-wschodnia grań, wiedzie w kierunku Lodowca Bazhin. Granie te wyznaczają trzy główne ściany: flankę Rupal po stronie południowej (wysokość 4500 m), północno-zachodnią flankę Diamir (3500 m) oraz północno-wschodnią flankę Rakhiot (słynna droga pierwszego wejścia). Flanka Rupal jest obok południowo-zachodniej ściany Baraha Shikhar (7647 m) w masywie Annapurny najwyższą ścianą (urwiskiem o nachyleniu pow. 45 stopni) na świecie. Baza główna po stronie północnej znajduje się około 3626 m n.p.m. Jest to najniżej położona baza główna ze wszystkich baz pod szczytami ośmiotysięcznymi. Można się do niej dostać z miejscowości Gilgit lub Chilas przez słynną Fairy Meadows (Czarodziejska Łąka, 3270–3320 m n.p.m.) i osadę Beyal (3550 m n.p.m.).
Treking do bazy pod Nanga Parbat trwa ok. 14 dni. Po dotarciu do Islamabadu i odpoczynku połaczonym ze zwiedzaniem miasta ruszamy w drogę do Chilas gdzie nocujemy, a następnie do Rajkot Bridge gdzie rozpoczyna się droga do Tato i Fairy Meadow. Sama droga do Fairy Meadow przez wielu turystów uważna jest za najniebezpieczniejszą drogę górską w Pakistanie, a jazda nią jeepem gwarantuje PRZYGODĘ. Z Tato do Fiary Meadow można dotrzeć idąc na piechotę lub jadąc konno. Nocleg w Fairy Meadow pozwala po raz pierwszy stanąć z Nanga Parbat twarzą w twarz.Tego dnia można dotrzeć do osady Beyal, gdzie do dziś można zobaczyć pamiątki po niemiecko - austryjackiej wyprawie, w której brał udział m.in. Herman Buhl, pierwszy zdobywca Nanga Parbat z 1953 r. Następnego dnia można podejść do bazy pod nanga Parbat, 4 200 m n.p.m. i jest to najwyższy punkt na trasie trekingu. Powrót do Islamabadu odbywa się tą samą trasą. Wycieczka nie jest trudna, poza wysokością nie ma na niej miejsc szczególnie niebezpiecznych. Przejście przez lodowiec oraz podejście do bazy z osady Beyal nie jest specjalnie długie co sprawia, że treking do bazy pod Nanga Parbat jest wspaniałą okazją do poznania piękna Himalajów. Korzystanie ze sprawdzonych miejsc noclegowych, dostępność, gościnność i wspaniałe widoki sprawiają, że niemal każdy może wybrać się na ten treking zdobywając cudowne wspomnienia.
Wyprawa ta, podobnie jak inne trekingi w Pakistanie ma jeszcze jedną ogromną zaletę, pozwala obcować z naturalnym pięknem przyrody, z przygodą. Różni się od imprez organizowanych w miejscach komeryjnych, gdzie liczy się jedynie znana nazwa miejsca, ale ilość turystów przebywających w nich równocześnie uniemożliwia prawdziwe "przeżycie" tych miejsc...
Dlatego, jeżeli chcesz zakosztować PRZYGODY, jeśli chcesz poznać PRAWDZIWĄ kulturę i tradycję, jeśli chcesz obcować z PRZYRODĄ minimalnie zmienioną przez człowieka - zapraszamy z nami do Pakistanu, Fairy Meadow i bazy pod Nanga Parbat. Zapraszamy do galerii na serię zdjęć z trekkingu.
Pamiętacie jeszcze te piękne chwile zakończone tragedią?
