Maurizio Zanolla, znany wszystkim jako Manolo. Legenda włoskiego wspinania. Można powiedzieć, że jest jak najlepsze wytrawne wino – im starszy, tym bliższy ideału. W wieku kiedy większość normalnych ludzi wybiera się na emeryturę, Manolo dopiero zaczyna się rozkręcać. Stanowi doskonały przykład tego, jak wiele można osiągnąć poprzez determinację i ciężką pracę.
Kolejne kartki we wspinaczkowym kajeciku zapisywane są coraz tłustszymi, dorodniejszymi cyframi. Jego specjalność to wspinanie w formacjach płytowych. Dzięki wyjątkowej, charakterystycznej dla siebie technice zyskał przydomek –Magik. Czyżby odkrył tajemnicę wiecznej młodości?
Urodził się 16 lutego 1958 roku w niewielkiej miejscowości Feltre w otoczeniu malowniczych Dolomitów. Swoją wspinaczkową przygodę zaczął w 1975 roku jako 17-letni młodzieniec. Już wtedy zaczął wykazywać się imponującą umiejętnością czytania skały. Siła, wytrzymałość, precyzja i znakomita technika doprowadziły go do wielu topów. Szybko stał się jednym z najlepszych wspinaczy na świecie. Mimo to nigdy nie chciał uczestniczyć w zawodach wspinaczkowych. Nieustraszony Manolo wykraczał poza wszelkie dotychczasowe bariery. Wyznaczał nowe granice. Jako pierwszy Włoch zdobył niedoścignioną do tej pory 7a, stawiając później poprzeczkę coraz wyżej. Z biegiem lat dorobek Włocha powiększał się o kolejne godne podziwu zdobycze. W 1986 przeszedł Ultimo Movemente w rejonie Monte Totoga. Była to zarazem pierwsza włoska 8b. Później przyszła kolej na 8c: w 1991 The Dream w Val Noana, a w 2001 L’Arte di Salire In Alto autorstwa Rolando Larcher’a. W 1998 roku sukcesem zakończyła się próba pokonania Appigli Ridicoli. Początkowo uznawana za 8b, jednak w 2001 roku zmieniono jej wycenę na 9a, gdyż zabetonowano dwa sztucznie wydrążone otwory. Nie można pominąć spektakularnych wyczynów Włocha w Szwajcarii. W 2006 roku, jako 48-latek pokonał w stylu RP drogę Bain de Sang autorstwa Frederica Nicola, wycenianą na 9a. Dwa lata później, 20 stycznia 2008 roku dokonał powtórzenia historycznej już Bimbaluna (9a/9a+), którą wyznaczył i jako pierwszy przeszedł Francois Nicole w 2004 roku. Manolo otworzył i pokonał również wiele długich dróg wielkościanowych. Przykładem może być Cani Morti, którą przeszedł w 2004 roku z partnerem Ricardo Scarian, czy też Solo per Vecch Guerrierii z 2006 roku.
Swój najmocniejszy OS – Rock and Blues (8b+) zaliczył w czerwcu 2009 roku na wyspie Kalymnos. Natomiast 24 sierpnia tego samego roku udało mu się zrealizować projekt swojego życia, cel który wypatrzył już 19 lat wcześniej. Mowa o autorskiej drodze Eternit (9a) w rejonie Baule w Dolomitach. Początkowo wydawała się nie do przejścia. Długa, pionowa płytowa linia, czujne ruchy po mikrokrawądkach oblakach i podchwytach. Dokładnie 11 minut, 38 sekund i 60 ruchów. Manolo uznał, że jest to najtrudniejsza droga sportowa jaką dotąd udało mu się zrobić. Wyczyn ten został uwieczniony krótkim filmem Verticalmente Démondé reżyserii Davida Carrari z 2012 roku. Maurizio Zanolla opowiada w nim o emocjach jakie towarzyszyły mu podczas realizacji projektu.
Z tą wspinaczką wiąże się długa historia, która swój początek bierze w chwili, kiedy to zadałem sobie pytanie - jak wygląda miejsce, w którym każdego dnia zachodzi słońce? To właśnie tam skrywa się wieczność - w tym pełnym samotności, zapomnianym krajobrazie górskim znajduje się mała, pionowa, "staromodna" droga, pomiędzy miejscem, gdzie przyszedłem na świat a miejscami, gdzie przyszło mi żyć.
Produkcja otrzymała pierwszą nagrodę Włoskiego Klubu Alpejskiego za najlepszy film górski, zebrał laury podczas 60. Trento Film Festival. Zrobił furorę także w Polsce. Podczas X Krakowskiego Festiwalu Górskiego Verticalmente Démondé uzyskał pierwszą nagrodę w międzynarodowym konkursie filmowym. Jednym z najświeższych osiągnięć włoskiego wirtuoza jest FA na Roby Present (8c+) z marca 2012 roku. Jak widać dla Manolo życie zaczyna się dopiero po pięćdziesiątce. Zatem pewnie jeszcze nie raz usłyszymy o słynnym włoskim Magiku i jego dokonaniach.
9a+/5.15a:
• Bimbaluna - Saint-Loup (Szwajcaria) - 20 stycznia 2008 – powtórzenie drogi François Nicole w 2004
9a/5.14d:
• Eternit - Vette Feltrine/Baule (Włochy) - 24 sierpnia 2009 - FA, kontynuacja O ce l'hai...o ne hai bisogno
• Bain de Sang - Saint-Loup (Szwajcaria) - 2006 – powtórzenie drogi Freda Nicole z 1993
8c+/5.14c:
• Roby Present - Val Noana (Włochy) - 24 marca 2012 - FA, droga zadedykowana dla Roberto Bassi
8c/5.14b:
• Eroi Fragili - Val Noana (Włochy) - 5 marca 2011 - FA
• Stramonio - Val Noana (Włochy) - 10 października 2010 - FA
• Thin ice - Terlago (Włochy) - 25 kwietnia 2009 - droga Nico Favresse z 2007
• El sior Favonio - Fonzaso (Włochy) - 2006 - FA
• Diabloluna - Fonzaso (Włochy) - 7 stycznia 2006
• L'Arte di Salire in Alto - Celva (Włochy) - 2001 - droga Rolando Larcher z 1992
• The Dream - Val Noana (Włochy) - październik 1991 - FA
8b+/5.14a:
• Rock and Blues - Kalymnos (Grecja) - 19 czerwca 2009 - OS
• Appigli Ridicoli - Vette Feltrine/Baule (Włochy) - 1990 - obecnie 9a, po zamknięciu dwóch sztucznych otworów w 2001 roku
• Il Maratoneta - Paklenica (Chorwacja) - 1988
• Malvasia - Dvigrad (Chorwacja) - 1988
• 8b/5.13d:
• ce l'hai… o ne hai bisogno - Vette Feltrine/Baule (Włochy) - 1990
• Ultimo Movimento - Totoga (Włochy) - 1986 – FA, pierwsza włoska 8b
Wspinaczka Big Wall – najważniejsze osiągnięcia:
• Due spit alla fine - Cima d'Auta - 3 października 2007 – FA, RP z Omarem Genuin
• Solo per vecchi guerrieri - Vette Feltrine - sierpnia 2006 –FA, RP
• Cani Morti - 23 sierpnia 2004 - Pale di San Martino/Campanile di Lastei – FA, RP z Riccardo Scarian
• Attraverso il Pesce - Marmolada/Punta Ombretta (Włochy) - 1984 – drugie przejście wraz z Heinz Mariacher, Luisa Iovane oraz Bruno Pederiva w ciągu trzech dni
• Supermatita - Sass Maor - agosto 1980 - FA wraz z Piero Valmassoi
• Lucertola Schizofrenica - Totoga - 1979 – FA
Filmy:
{youtube}saKNJpNmKuQ{/youtube}
{youtube}IJ4KSZ_yx84{/youtube}
{youtube}uHbK--JC66g{/youtube}
{youtube}hI6fmz9q298{/youtube}
