14 tatrzańskich szczytów...

Aby ją skompletować/uzbierać należy zdobyć 14 tatrzańskich szczytów, które to łącznie mają dwie cechy:
wysokością przekraczają/mają minimum 8000 stóp angielskich (stopa angielska to 30,48 cm – wniosek jest zatem taki, że do listy tej należą szczyty o wysokości powyżej 2438,4 m n.p.m.),
wznoszą się minimum 100 m nad przełęczą oddzielającą je od najwyższego szczytu w sąsiedztwie.
Zdaje się, że kryteria te (szczególnie to drugie) są dosyć sztuczne i zostały niejako wykreowane i dopasowane tak, aby nawiązywały do słynnej Korony Himalajów i Karakorum czyli 14 ośmiotysięczników z Everestem na czele.
Przyjmując te kryteria bowiem, takie szczyty jak:
Mały Durny Szczyt,
Wielki Szczyt Wideł,
Mały Kieżmarski Szczyt,
Lodowa Kopa,
Mięguszowiecki Szczyt Wielki,
do WKT nie należą.
Zaszczytne swoje miejsce natomiast mają tu takie wierzchołki jak:
Gerlach,
Łomnica,
Lodowy Szczyt,
Durny Szczyt,
Wysoka,
Kieżmarski Szczyt,
Kończysta,
Baranie Rogi,
Rysy,
Krywań,
Staroleśny Szczyt,
Ganek,
Sławkowski Szczyt,
Pośrednia Grań.
Co ciekawe, to wszystkie te wymienione górskie wierzchołki znajdują się na terenie Tatr na Słowacji!
Pierwszym zdobywcą WKT był Janusz Chmielowski - jeden z najwybitniejszych polskich taterników, alpinista, autor pierwszego polskiego przewodnika tatrzańskiego dla taterników i pierwszy zdobywca wielu tatrzańskich szczytów, w tym w warunkach zimowych!
WKT zdobywa się w kolejności – od wschodu do zachodu.
Dystans jaki w trakcie kompletowania tego trofeum trzeba pokonać to ok 58 km.
Po skompletowaniu WKT (a także w trakcie jej gromadzenia) należy nam się Odznaka „Wielka Korona Tatr” właśnie.
Generalnie to trzeba zaznaczyć, że zdobywanie WKT nie jest ograniczone ani czasowo, ani wiekowo, ani w żaden inny sposób.
Na poszczególne wierzchołki wejść trzeba samodzielnie – oczywiście z zachowaniem zasad bezpieczeństwa, poszanowaniem dla miejscowych przepisów, na własny koszt i ryzyko.
Po zaliczeniu wszystkich 14 wierzchołków i przedstawieniu fotografii na dowód (siebie na szczycie) przewidziana jest platynowa odznaka.
Potwierdzeniami mogą być również czytelne podpisy wraz z pieczęciami uprawnionych: przewodników, przodowników PTTK i PTT, ratowników górskich, strażników parków narodowych – uzupełnione o numer legitymacji (uprawnień).
Wracając jednak:
Oprócz odznaki platynowej mamy jeszcze:
odznakę brązową (po zdobyciu 2 wierzchołków z wykazu WKT),
odznakę srebrną po zdobyciu (4 wierzchołków z wykazu WKT – z czego tylko 2 są nowe),
odznakę złotą (po zdobyciu 9 wierzchołków z wykazu WKT – z czego tylko 5 jest nowych).

Bartek Michalak

Źródła:
http://www.portalgorski.pl/,
http://www.msw-pttk.org.pl/,
Wikipedia.