Polska
Pewien turysta o tej dolinie pisał tak: „Kilka potężnych szczytów wznoszących swe dumne czoła w krainę obłoków, tak wydają się strome, że powątpiewamy, iżby wstąpić można było na ich wierzchołki”.
Góry Złote – z jednej strony są miejscem spacerów dla kuracjuszy z Lądka Zdroju, natomiast w dalszych partiach, na południowy – wschód, stanowią wraz Górami Bialskimi i Masywem Śnieżnika najpierwotniejszą część polskich Sudetów.
Kolejnym szczytem opisywanym w Leksykonie tatrzańskim jest Kominiarski Wierch- szczyt wybitny, kiedyś turystycznie dostępny, a obecnie nie prowadzą tu żadne oficjalne znaki turystyczne.
Ten wybitny wierzchołek w grani głównej Tatr, jest najwyższym szczytem w polskiej części Tatr Zachodnich, a jednocześnie bardzo łatwo dostępnym. Starorobociański Wierch, dawniej nazywany Klinem czy Wysokim Wierchem (2176 m n.p.m.)
Góry Bardzkie są mało znanym i niepopularnym wśród turystów pasmem w Sudetach Środkowych. Pasmo o długości około 19 kilometrów ciągnie się od Przełęczy Srebrnej (585 m n.p.m.) na północnym zachodzie, gdzie łączy się z Górami Sowimi, po Przełęcz Kłodzką na południowym wschodzie, która oddziela je od Gór Złotych.
