Zmarł Maciej Popko (ur. 3.12.1936, zm. 22.11.2014) , wybitny hetytolog, znawca historii i religii Wschodu Starożytnego, profesor nauk filologicznych na Wydziale Orientalistycznym Uniwersytetu Warszawskiego.
Maciej Popko, Lato 2009. Fot. Adam Trzaska, źródło "Głos Seniora"/pza.org.pl
Wspinał się latem i zimą w Tatrach od 1953 r. (m.in. 1 wejście do Kotła Kazalnicy wraz z Janem Długoszem, 1958), w Kaukazie (Nakra-Tau, śr. filarem pn.-wsch. Ściany, 1961), w Dolomitach (1 polskie przejścia drogi Soldy na Marmoladzie i drogi Comiciego na Cima Grande di Lavaredo,1962) i w Alpach Francuskich (1 polskie przejście pn. ścianą Aiguille de Triolet, 1965). Kierował wyprawami w góry Cilo w Turcji (1967, 1968), które opisał w książce "Góry pod półksiężycem", oraz wyprawą w góry Wachanu, podczas której uczestniczył w zdobyciu Kohe Purwakszan (6080 m n.p.m.) i dwóch innych dziewiczych sześciotysieczników.
Jako instruktor taternictwa nie tylko szkolił na kursach, ale również wspierał działalność adeptów alpinizmu. W 1963 r. został pierwszym prezesem Sekcji Wysokogórskiej przy Komisji Turystyki Rady Uczelnianej ZSP UW (obecnie Uniwersytecki Klub Alpinistyczny). W Stołecznym Klubie Tatrzańskim przez wiele lat był kierownikiem Sekcji Alpinizmu. Był również członkiem honorowym PZA i KW Warszawa.
Maciej Popko był autorem wielu publikacji naukowych, a także książek popularno-naukowych o ludach Azji Mniejszej. Był również redaktorem i współautorem kultowego w latach 70-tych podręcznika "Alpinizm". Zamieścił rozdział o działalności Polaków w górach Turcji w albumie Od Andów po Hindukusz, jak również wiele notek na tematy górskie w "Taterniku".
źródło: pza.org.pl
